Λίγα αυτοκόλλητα στα σκουπίδια...

Αυτή την περίοδο βάφουμε το σπίτι. Φτάσαμε με το καλό και στο μαϊμουδοδωματιο! Συζητάμε εδώ και πολύ καιρό τις αλλαγές, όχι μόνο στο χρώμα, μα γενικότερα! Είχα μια ανησυχία, μήπως όταν έφτανε η ώρα να γίνουν όντως αυτές οι αλλαγές, ο Δημήτρης Γεράσιμος να μην νιώσει άνετα, να αλλάξει γνώμη - γενικά να δυσκολευτεί.                                                 

Ακόμα μια φορά ωστόσο, αυτό το μικρό αγόρι με διέψευσε! Αρχικά σοκαρίστηκα που ήθελε να βοηθήσει να χαλάσουμε την τοιχογραφία! Παρότι το γνώριζε και είχαμε συζητήσει πολύ για αυτό, πραγματικά πίστευα, (ή ήθελα;) πως θα άλλαζε γνώμη! Αυτό δεν έγινε ποτέ! Και παρότι η ίδια πρότεινα πως η τοιχογραφία είχε κάνει τον κύκλο της, η αλήθεια είναι πως ένιωσα λες και μαζι της θα χαθεί και αυτό το μικρό κομμάτι της καρδιάς μου που της ανήκει. (δείτε γιατί σημαίνει τόσα για μένα εδώ). Έχω όμως πολύ ανυπομονησία για την ανανέωση στο μαϊμουδοδωματιο έτσι, γνωρίζω πως αυτή είναι πράγματι η καλύτερη επιλογή.

Όταν όμως ήρθε στην κουζίνα, άνοιξε με φόρα τον κάδο σκουπιδιών και πέταξε μόνος του τα αυτοκόλλητα με τα οποία είχαμε γεμίσει τοίχους και ντουλάπες, σοκαρίστηκα! Σοκαρίστηκα, όχι επειδή θα μου λείψουν αυτά τα αυτοκόλλητα - αν και μου θύμισε πολύ την μέρα που ξεκολλήσα το μαιμουδοαυτοκολλητο-δειτε εδώ) - αλλά επειδή δεν περίμενα για κανέναν λόγο να είναι ο Δημήτρης Γεράσιμος τόσο έτοιμος να τα αποχωριστεί. Και όμως. Είναι. Και είμαι περήφανη για αυτόν πραγματικά.

Νιώθω περήφανη που συμμετέχει σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν το σπιτικό μας. Γιατί συμμετέχει με ωριμότητα και αυτοπεποίθηση. Νιώθω περήφανη που αγκαλιάζει τις αλλαγές, γιατί η ζωή είναι γεμάτη από αυτές. Νιώθω και περήφανη όμως που ξέρει να βάλει τα όρια του σε αυτά που σημαίνουν πολλά για αυτόν. Που ακούει, συζητάει, ρωτάει, αναρωτιέται.

Κάποτε λοιπόν, αποφάσιζα εγώ για αυτόν γιατί κάπως έτσι ξεκινάνε όλα. Εγώ είχα ξεκολλήσει και πετάξει  εκείνο το πρώτο μαϊμούδοαυτοκόλλητο. Εγώ είχα απόφασισει να ολοκληρώσω εκείνη την τοιχογραφία, ακόμα και αν με "πονούσε" λίγο. Αυτός όμως είχε αποφασίσει πως θα είναι το κρεβάτι που θα του έφτιαχνε ο παππούς. Αυτός αποφασίζει και τώρα τις μετατροπές. Αυτός διάλεξε το τωρινό χρώμα του δωματίου του. Και αυτός, ποια αυτοκόλλητα θα κρατήσει και ποια θα πετάξει. Εμείς είμαστε εδώ απλώς για να βοηθήσουμε ή να συντονίσουμε σε αυτές τις αποφάσεις. Εμείς είμαστε εδώ να σκεφτόμαστε ποια θα είναι η επόμενη κίνηση του που θα μας κάνει να διαπιστώσουμε πόσο γρήγορα και όμορφα μεγάλωνει... Είμαστε εδώ. Γονεις αυτού του όμορφου αγοριού.

Και εγώ μάνα. Μάνα που μπορεί να παραληρησει με μερικά αυτοκόλλητα στα σκουπίδια. Αυτή δεν είναι όμως και η μαγεία;; ...