Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

Λίγη μυρωδιά από θάλασσα, μιαν ανάσα πριν νυχτώσει...

Είναι τρεις μέρες τώρα που είμαι κλεισμένη μέσα στο σπίτι, και συγκεκριμένα στην κουζίνα, φτιάχνοντας γλυκά για αυτή την πονηρή ροζ τσιχλόφουσκα και το τιτάνιο πάρτι που διοργανώνει η παλαβή μητέρα της- όλως τυχαίως και αδελφή μου... 

Όσο και αν το διασκέδασα, όσο και αν απορροφούσα ενέργεια από το αποτέλεσμα και την δημιουργικότητα που ένιωθα, ήρθε η στιγμή- κάπου εκεί λίγο μετά το μεσημέρι- που συνειδητοποιήσα πως σήμερα έπρεπε απλά να βγω έξω. Και όχι για βόλτα στην γειτονιά. Έπρεπε να πάνω στην θάλασσα. Εκεί στην αμμουδιά. Διπλά στο κύμα. 

Ήταν μια υπέροχη μέρα, γλυκιά και φωτεινή και εγώ είχα χωθεί μέσα σε κατσαρόλες και την αγωνία μην τυχόν η υγρασία της ατμόσφαιρας χαλάσει την καραμέλα μου. Ήταν μια υπέροχη, γλυκιά και φωτεινή μέρα και το μαιμούδι είχε χωθεί για πολλοστή φορά μέσα στα παζλ του και τα παιχνίδια του, προσπαθώντας να σκοτώσει την ώρα του και να κάνει υπομονή όσο η μαμά ετοίμαζε όλες αυτές τις λιχουδιές της "μπουμπούς". 

Όχι. Τέρμα. Θα πηγαίναμε στην θάλασσα. 

Εκείνη την στιγμή ωστόσο ήταν αδύνατον να φύγουμε. Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο δύσκολο μου φαινόταν να μπω στην διαδικασία να ντυθώ μα το κυριότερο να ντύσω ένα τερατάκι, να το δέσω στο καθισματάκι του στο αυτοκίνητο και όλα τα παρελκόμενα,  για τόση λίγη ώρα βόλτα. 

Όμως όχι. Είχα πεισμώσει. Σήμερα θα πηγαίναμε θάλασσα, τελεία. 

Έτσι λοιπόν, στις πέντε που μπορούσαμε πλέον να φύγουμε, μόλις μια ώρα περίπου πριν νυχτώσει για τα καλά, είχαμε ήδη ξεκινήσει. "Άντεεεε, αργούμεεεε" μου έλεγε πίσω από το κάθισμα ο Δημήτρης- Γεράσιμος και είχε δίκιο. Αργούσαμε. Με τρελή ανυπομονησία λοιπόν και οι δυο φτάσαμε... 

Γαλότσες, σκουφί, ζεστό αμάνικο μπουφάν και η μόνιμη τσάντα με παιχνίδια μέσα στο αυτοκίνητο για τις εξωτερικές μας εξορμήσεις στην φύση στο χέρι,  δεν χρειάστηκε καν να του πω τι να κάνει. Αμέσως έκατσε πάνω στην πλαστική τσάντα που τελεί και χρέη "ψάθας" και μπήκε στον δικό του μαγικό κόσμο... 


Ούτε μια φορά δεν με ζήτησε... Το απόλαυσε όσο κανένα παιχνίδι του. Όσο για μένα; 

Χόρτασα θάλασσα, μπλε, αλμύρα, εικόνες από το μαιμουδάκι μου- χωρίς τίποτε άλλο στο μυαλό- χόρτασα την μεγαλοπρέπεια του ηλίου στην δύση του... Ένιωσα ευχαρίστηση που δεν υπέκυψα στην κούραση, την ρουτίνα και το "ξεβόλεμα" και έκανα αυτό που η ψυχή μου είχε ανάγκη... 





Κάπως έτσι λοιπόν, μετά από τρεις πολύ απαιτητικές και κουραστικές μέρες, η ψυχή μου γαλήνεψε και πήρε δύναμη. Και έπρεπε να το κάνω γιατί ξημερώνει μεθαύριο ένας δύσκολος μήνας για μένα. Νομίζω πως τώρα είμαι ακόμα πιο έτοιμη για αυτόν- που έχει αρχίσει και μου κόβει κατά διαστήματα την ανάσα από την αρχή του χρόνου... 

Όταν δε, πάρκαρα έξω από το σπίτι μας, είπα του μαιμουδιού: 
-Πέρασα υπέροχα ζωούλα μου...
Για να ακούσω....
-Και εγώ μαμά...

Και η καρδιά μου έχασε για μια ακόμη φορά ένα χτύπο...

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα νιώσετε την ανάγκη να κάνετε κάτι... Απλά...  κάντε το! 

14 σχόλια:

  1. Τι ωραίες οι εικόνες τις θάλασσας!!Ξέρεις πως και εμείς είμαστε του νερού χειμώνα καλοκαίρι, οπότε ξετρελάθηκα με τις φωτογραφίες σας και απότομα μεταφέρθηκα κατά κάποιον τρόπο και εγώ εκεί!!Το μαιμουδάκι ξέρει να χαίρεται και να ευχαριστιέται τη ζωή, και αυτό γιατί του το μαθαίνεις εσύ!!!Καλημερούδια!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη μου το ξέρω... Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια... Καλό βράδυ από μένα, μαγικό- παραμυθένιο!

      Διαγραφή
  2. Τι όμορφα...!!!Είσαι πολύ τυχερή να έχεις την θάλασσα τόσο κοντά σου.Έτσι Γιάννα νου όποτε νιώθεις την ανάγκη να κάνεις κατι τέτοιο απλά κάν'το...
    Φιλιά πολλά♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι Ηρώ μου είναι ευλογία να την έχω τόσο κοντά μου. Και εσύ το ίδιο. Απλά κάντο... Φιλάκια πολλά πολλά και στην κοιλίτσα...

      Διαγραφή
  3. καταπληκτικό!...
    πόσο μα πόσο συμφωνώ, Γιάννα μου.
    Έτσι νιώθω και εγώ- αν τολμήσω κάτι ανάλογο, αξίζει σίγουρα μια μικρή ταλαιπωρία και κερδίζουμε τόσα πολλά και εμείς και τα παιδάκια μας.

    με την αγάπη μου, Αλεξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω Αλεξία μου και πολλές φορές με εμπνέεις με τις βόλτες σου στην θάλασσα... Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  4. ΤΕΛΕΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!!ΕΤΣΙ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ...ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤΈΥΧΗΝ...
    ΥΓ.ΠΟΥ ΜΕΝΕΙΣ ΤΥΧΕΡΟΥΛΑ-ΑΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ΄-))))) ??? ΦΙΛΙΚΑ ΜΑΡΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου! Στην όμορφη Πάτρα! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Υπέροχες φωτογραφίες και πολύτιμες στιγμές! Μπράβο Γιάννα μου σε ευχαριστώ για αυτή την ανάρτηση! Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια! Φιλιά πολλά πολλά Κατερίνα μου!

      Διαγραφή
  6. Σαν να ήμουν εκεί σε μια ακρουλα μαζί σου!
    Μια αγκαλιά από μένα για τον μήνα που έρχεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ όμορφες φωτογραφίες που αποπνέουν μία ηρεμία και μία γαλήνη, όπως ακριβώς και η θάλασσα!!! Τυχερή που την έχεις δίπλα σου!!! Μου έφτιαξες την μέρα με αυτές τις εικόνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ κούκλα μου! Από εδώ και πέρα θα επιστρέψουμε σιγά σιγά και στην θάλασσα οπότε θα μοιράζομαι πιο συχνά την ομορφιά της... Είμαι πράγματι τυχερή... Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...