Τα μαγικά μας Χριστούγεννα...

Είναι τα τρίτα Χριστούγεννα και η τρίτη αλλαγή χρόνου που κάνω με το μαιμουδάκι. Και παρότι τα πρώτα Χριστούγεννα ήταν μόλις 6 μηνών τα γιόρτασα με τιμές και δόξες- ακριβώς όπως τα γιορτάζω πάντα. Με γράμμα στον Άγιο Βασίλη, με πολλά χειροποιήτα γλυκά, με τα μπισκότα και το γάλα κανονικά βαλμένα για τον Άγιο και κανονικά "φαγωμένα" το επόμενο πρωί. Με τα εορταστικά πυτζαμάκια μας, με το Αγιοβασιλιάτικο σκουφάκι μας- τα πάντα όλα. Να τα περιγράφω όλα σαν το πιο μαγικό παραμύθι. Για μένα, εκείνα τα πρώτα Χριστούγεννα ήταν τα πιο ξεχωριστά, αφού μετά από πολλά πολλά χρόνια ζούσα το απόλυτο όνειρο μου....

Our first Christmas...

Τα επόμενα συνεχίστηκαν ακριβώς στο ίδιο μοτίβο. Μαγεία, υπερβολή, μαγεία και πάλι υπερβολή! 

Our second Christmas...

Και ήρθαν τα φετινά να είναι ακόμα καλύτερα από τα προηγούμενα. Με ένα μαιμουδάκι που καταλαβαίνει πλέον τα πάντα, να είμαστε εδώ και ενάμιση μήνα σε κλίμα γιορτινό και παραμυθένιο. Να διαβάζουμε το ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι μετά το άλλο, να φτιάχνουμε γλυκά, γλυκά και πάλι γλυκά, να γράφουμε φυσικά γράμμα στον Άγιο Βασίλη- αυτή την φορά το ίδιο το μαιμουδάκι- να φοράμε όπως πάντα τα εορταστικά πυτζαμάκια μας και τα σκουφάκια μας, να οργανώνουμε movie nights με Χριστουγεννιάτικες ταινίες. Να μας επισκέπτεται το ολοδικό μας ξωτικό και να κοιμόμαστε παραμονές Χριστούγεννων και ανήμερα στρωματσάδα στο σαλόνι. Να ανοίγουμε δώρα, πολλά δώρα... 

Από τον μπαμπά και την μαμά...

Από όλους τους άλλους... (και πόσα δεν φωτογραφίσαμε...) 

Και φυσικά το πιο σημαντικό δώρο όλων... Του Άγιου Βασίλη! 

Φέτος έμεινε λίγο σοκαρισμένος... Λες και δεν το πίστευε πως όντως θα έρθει... Έλεγξε τα μπισκότα και το γάλα για να δει ότι είναι φαγωμένα, είδε ότι λείπουν τα καρότα, βρήκε και το κουδουνάκι που του εξάλειψε κάθε αμφιβολία, (άτιμο Polar Express), και αφού μας ζήτησε να διαβάσουμε την κάρτα και σιγουρεύτηκε πως την ξεκολλήσαμε με προσοχή για να την φυλάξουμε, (ναι, το ζήτησε...!), άρχισε το ξετύλιγμα.... 

Η χαρά μόλις είδε πως ήταν ότι είχε ζητήσει... Ένα τρένο με τούνελ... Και μόλις έφαγε και το μεγαλύτερο γλυκό όλων που είχαν βάλει τα ξωτικά στην κάλτσα του, άρχισε το παιχνίδι... 

Ενώ πήρα πολλά πολλά σβουριχτά φιλιά γιατί "Μαμά μου, άεσαν όλα λολύυυ"  (να πεθάνω τώρα ή αργότερα;) 

Και κάπως έτσι φτάσαμε στα τρίτα μα; Χριστούγεννα...

Our third Christmas...

Δεν υπάρχει για μένα λοιπόν πιο αισιόδοξο και ελπιδοφόρο συναίσθημα για μια νέα χρονιά από αυτό που μας προκαλούν τα παιδιά μας τις γιορτές. Μας βυθίζουν στην μαγεία, την παιδικότητα, την υπερβολή. Μας γεμίζουν τις μέρες με χρώμα, χρυσόσκονη, παιχνίδια. Μας κάνουν να πιστέψουμε πως τα πάντα είναι δυνατά. 

Άλλωστε η ίδια η γέννηση του Θεανθρώπου μας αυτό μας διδάσκει. Πως όλα είναι δυνατά. Και πως η αγάπη είναι το ισχυρότερο όπλο όλων. Η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη. 

Η αγάπη είναι ο αέρας στα πνευμόνια μας. Να αγαπάμε και να συγχωρούμε. Και η ζωή μας θα είναι κάθε μέρα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά... 

Καλή Χρονιά!