Ο δικός μου, (μας) ουρανός...

Νομίζω πως η λατρεία μου προς τον ουρανό είναι πλέον γνωστή. Όσο με θυμάμαι, λάτρευα να κοιτάω ψηλά. Η μητέρα μου πάντα μου φώναζε: "Μπροστά σου κοίτααα!" Και πράγματι ήμουν κορυφή στα πεσίματα και φυσικά πρώτη στο να πέφτω μέσα σε λακκούβες με νερά! 

Από όταν χάσαμε τα αγγελούδια μας, ο ουρανός έγινε το δεύτερο σπίτι μου. Τον λάτρεψα ακόμα περισσότερο και τον νιώθω σαν ενδιάμεσο ανάμεσα σε μας και τα παιδιά μας. Ο ουρανός για μένα φωνάζει πως τα θαύματα γίνονται και δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να πιστέψουμε. 

Όταν φίλες- κυρίως οι διαδικτυακές μου φίλες το κάνουν αυτό- με σκέφτονται την ώρα που φωτογραφίζουν τον ουρανό τους, με συγκινούν πολύ. Πραγματικά. Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω για αυτό. Η πατριώτισσα μου Ergina με είχε συγκλονίσει τα Χριστούγεννα με αυτές τις φωτογραφίες , ενώ το άλλο μου μισό, η Ρεγγίνα, μου είχε δώσει ένα σημάδι που τόσο λαχταρούσα, με αυτές τις φωτογραφίες... 

Χθες είχα αποφασίσει πως η φωτογραφία του #φωτογράφισετο_2016 θα ήταν οπωσδήποτε ουρανός. Την ίδια μέρα μου "αφιέρωσαν¨δυο ουρανούς, δυο αγαπημένες φίλες bloggers, η γλυκιά μου Μαρίνα και η πάντα χαμογελαστή μου Εύη. (πριν καν αναρτήσω την δική μου.) Όταν το βράδυ έλαβα στο inbox μου και από μια φίλη της σελίδας πολλές υπέροχες φωτογραφίες, σκέφτηκα να κάνω ανάρτηση...

Το επόμενο πρωί, η πρώτη φωτογραφία που αντίκρισα στον προσωπικό μου "τοίχο" ήταν αυτή από τον μέλλοντα σύζυγο της αδελφικής μου φίλης και κουμπάρας και ήμουν πλέον πεπεισμένη πως μια ανάρτηση θα αφιερωθεί αποκλειστικά στον λατρεμένο μου ουρανό... 

Ζήτησα λοιπόν από τις φίλες της σελίδας να μοιραστούν τον δικό τους ουρανό, και το ίδιο ζήτησα και από τις αγαπημένες μου μανούλες αγγέλων...Η ανταπόκριση με συγκίνησε βαθιά... 

Απολαύστε λοιπόν τους δικούς σας ουρανούς... Που λόγω της τεχνολογίας και αυτού του μυστήριου που λέμε διαδίκτυο μας ένωσαν και σαν από μαγεία, βρεθήκαμε όλοι από κάτω τους... 

Κρήτη, Λάρισα, Κεφαλλονιά, Πάτρα, Κύπρος,  Αθήνα και ίσως πολλά ακόμα μέρη που δεν αναφέρθηκαν, μας έδειξαν σήμερα τους ουρανούς τους. Η Ευαγγελία, η Λίλα, η Φωτεινή, η Μαρία, η Τασούλα, η Μάρθα, η Βίκυ, η Αγγελική, η Φωτεινή, η Ergina, η Έλενα, η Βασιλεία, η Μαρία, η Κατερίνα- όλες μοιράστηκαν με αγάπη τον ουρανό τους... Και τις ευχαριστώ για αυτό... 

Και θα κλείσω την ανάρτηση με μια ακόμα ξεχωριστή ιστορία που θα σας κάνει να πιστέψετε στα θαύματα... 

Με την Κατερίνα  δεν γνωριζόμαστε προσωπικά παρά μόνο μέσα από τα blog μας. Το Πάσχα, αυτή η "Μαμά για Σπίτι" θα βρισκόταν στην πόλη μου και κανονίσαμε να βρεθούμε. Δυστυχώς μόλις το προηγούμενο βράδυ αρρώστησαν όλοι οικογενειακώς και το καφεδάκι μας ακυρώθηκε... Ένιωσα πολύ την θλίψη της και την δυσανασχέτηση της που δεν τα καταφέραμε. Σήμερα η Κατερίνα, φωτογράφισε μια καρδιά στον ουρανό- και χωρίς να έχει δει κανένα από τα χθεσινά και σημερινά ποστ μου, μου την αφιέρωσε λέγοντας μου πως μου στέλνει μια καρδιά αφού δεν κατάφερε να μου φέρει κάτι από κοντά... 

Για μένα αυτό και μόνο είναι ένα τοσοδούλικο θαυματάκι. Το απόγευμα όμως -που είχα βγει στο μπαλκόνι παλεύοντας να βοηθήσω ένα μικρό σπουργίτι που είχε πληγωθεί και δεν μπορούσε να πετάξει και πάλι στην φωλιά του- κοίταξα ψηλά και είδα ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου αυτό... Μια καρδιά από βαμβάκι...

Και για ακόμα μια φορά πείστηκα... Και φυσικά συγκινήθηκα... Νομίζω πως δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα περισσότερο από το εξής απλό...

Και αν ακόμα δεν πιστεύεις, στα θαύματα, τότε τι παραπάνω να σου πω; 

(Την ανάρτηση αυτή την αφιερώνω σε όσους κοιτάνε ψηλά, σε όσους πιστεύουν στα θαύματα και σε όσους ψάχνουν την μαγεία και την αγάπη παντού... Μα πιο πολύ την αφιερώνω στις μάνες αυτές που ένας ουρανός τις χωρίζει από το ίδιο τους το σπλάχνο...) 

Μόλις έγραφα αυτές τις γραμμές μου ήρθε ειδοποίηση από την ξαδέλφη μου... Έβλεπε αυτό τον ουρανό από το δικό της μπαλκόνι... 

Ακόμα μια καρδιά για σήμερα.... #αγάπημόνο  #believe #myangelsky #mybabyangels #σημάδια #διαδικτυακήμαγεία