Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Monkey Talk- ή αλλιώς τι ακούει μια μαιμουδομάνα από ένα μαιμουδάκι σχεδόν τεσσάρων....

(Τον Φλεβάρη δεν ανέβασα ατάκες, οπότε θα έχουμε διπλή δόση σήμερα!) 

Έχουμε πάει στην παιδική χαρά. Στα πλαίσια των βιβλίων που διαβάζουμε για το σώμα μας γενικότερα, και της αφής ειδικότερα, βρίσκω την ευκαιρία με τον φλοιό ενός δέντρου να του εξηγήσω την διαφορά στην αφή μας. Τον βάζω να νιώσει τον παλιό φλοιό και τον φρέσκο και του λέω αντίστοιχα:
-Είδες πόσο άγριος είναι ο παλιός και πόσο λειος/απαλος ο φρέσκος;
 -Ναι μαμά, μου απαντάει. Και μετά όλο απορία:
Πότε θύμωσε ο κορμός μαμά;;;;
(ομολογώ, μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα να καταλάβω το σκεπτικό του)


Κάθε πρωί που ξυπνάμε τον ρωτάω αν κοιμήθηκε καλά και πάντα μου απαντάει πως κοιμήθηκε πολύ καλά. Ήταν κάποιες μέρες  που ήταν όμως άρρωστος. Τον ρωτάω λοιπόν:
-Κοιμήθηκες καλά ματάκια μου;
-Μπα. Δεν θα το έλεγα.
-Νιώθεις καθόλου καλύτερα;
 -Μπα. Καθόλου. 
 
Την επόμενη μέρα ξανά την ίδια συζήτηση.
 
-Κοιμήθηκες καλά ματάκια μου;
-Λίγο καλά, όχι πολύ καλά.
 -Νιώθεις καθόλου καλύτερα;
-Λιιιγο καλύτερα νιώθω, πιο πολύ- όχι καλύτερα όμως. 
#ψυχούλαμου

Ο παιδίατρος μας λοιπόν είναι πολύ πειραχτήρι. Όποτε πάμε - ιδίως μετά τα δυόμιση που άρχισε και ο μικρός να καταλαβαίνει περισσότερο- κάνει όλο αστεία μαζί του. Στην πιο πρόσφατη επίσκεψη μας, ο γιατρός υποκρινόταν πως έβρισκε ένα μυρμήγκι στο αυτί του, το έβγαζε το πετούσε από το παράθυρο και το έπιανε ένας σκύλος ο οποίος γάβγιζε καθώς το έπιανε! Να τονίσω πως έκανε το γάβγισμα τόσο ρεαλιστικά που την πρώτη φορά ψάρωσα ακόμα και εγώ- ή μάλλον μόνο εγώ- νομίζοντας πως πρόκειται για πραγματικό γάβγισμα. Ο Δημήτρης Γεράσιμος λοιπόν κακάριζε καθ' όλη την διάρκεια. Μόλις ολοκληρώσαμε την εξέταση και πήγε ο γιατρός προς το γραφείο του, του λέει ο μικρός:
-Γιατρέεεεε... εσείς ήσασταν ο σκύλος το κατάλαβα!!

#ΚαιΜεΣιγουριάΜάλιστα #ΤοΤρίχρονοΤοΚατάλαβε #ΕγώΟχι #ΚαλάΠάμε


Έχω ένα μικρό μαυροπίνακα που γράφω κατά καιρούς διάφορα quotes που με εμπνέουν. Μια μέρα έχω γράψει πως στην ζωή παίρνεις ότι έχεις το θάρρος να ζητήσεις. Το βλέπει ο Δημήτρης Γεράσιμος και με ρωτάει τι γράφει. Του λέω. Μου απαντάει:
-Δεν μου αρέσει αυτό που έχει γράψει, να γράψεις Κεραυνός Μακ Κούιν!


Κάποια μέρα ξύπνησε από τον μεσημεριανό ύπνο - που πήρε μετά από έναν χρόνο - με τρελό κέφι και με την μια του κάλτσα να έχει βγει. Αφού τον πείραζα για την κάλτσα και απαιτούσα να την βάλει αμέσως, αυτός γελούσε με την ψυχή του και αρνιόταν πεισματικά. Του λέω λοιπόν με ύφος χιλίων καρδιναλίων... 

-Μην ΤΟΛΜΉΣΕΙΣ να πατήσεις στο πλακάκι χωρίς κάλτσα...
Την αμέσως επόμενη στιγμή είχα ένα τρελό φατσονι με το γυμνό πατουσι κάτω από το χαλί και το άλλο πάνω στο χαλί!! 

#MyLittleRebel #ILikeYou #ΟΜικροςΜουΕπαναστατηςΜεΑιτια #Κλαιω (Περιττό να πω πως το μοτίβο συνεχίστηκε με εμένα να "απειλώ" και τον Δημήτρη Γεράσιμο να κακαριζει) #ΠαειΤοΝΕχασαΤονΤσαμπουκα#ΜουΤονΠηρεΤονΑερα #ΚαιΜουΑρεσειΚιολας



Πάνω στην κουβέντα μια φορά τον αποκάλεσα "μάτια μου" πράγμα που δεν συνηθίζω η αλήθεια είναι, τον Παναγιώτη αποκαλώ συνήθως έτσι.
-Ποιον λες έτσι; με ρωτάει κοιτώντας με απορία τριγύρω αφού ο Παναγιώτης έλειπε.
-Εσένα, του λέω.
-Να μην με λες έτσι. ΔΕΝ μου αρέσει.

Ο Δημήτρης Γεράσιμος ενώ περπατάμε στο κέντρο.
 - Νομίζω κακώς δεν πήρα την ομπρέλα μου, βλέπω σύννεφα στον ουρανό. (επί λέξη)
Και πριν προλάβω η μάνα να συνέλθω συνεχίζει:
-Ευτυχώς όμως η πόλη μας έχει πολλά υπόστεγα και έτσι δεν θα βραχουμε...


Επιστρέφοντας από το μάθημα μουσικής έκφρασης.
 
-Δημήτρη μου, άκουσα πόσο όμορφα τραγούδησες το τραγούδι της άνοιξης στο μικρόφωνο, μπράβο σου! Θες να μου το τραγουδήσεις ξανά;
-Όχι.
 -Θες να το τραγουδήσουμε μαζί;
-Όχι. 
 -Θες να στο τραγουδήσω εγώ;
-ΌΧΙ. ΜΌΝΟ η κ. Γιώτα θα τραγουδάει αυτό το τραγούδι!


Περπαταμε στο κέντρο και βλέπουμε σε μια βιτρίνα κάτι που του αρέσει...
- Θα μου το πάρεις μαμά, σε παρακαλώωωωω....
-Θα δούμε ματάκια μου πόσο κοστίζει και αν μπορούμε θα το πάρουμε.
-Σε ευχαριστώ πολύ μαμά που θα προσπαθήσεις.
-Οοο μωράκι μου, είσαι τόσο γλυκός! (και του σκάω φιλί στο κεφάλι!) 
-Και εσύ μαμά, είσαι η ζεμπρα μου και είσαι πολύ χαριτωμένηηηηη!


Ο Παναγιώτης του πιάνει κουβέντα σχετικά με το περιστατικό της βιτρίνας- δήθεν ότι δεν ξέρει ενώ του τα έχω πει όλα χαρτί και καλαμάρι. Αφού τα λένε, τον ρωτάει: 

-Γιατί η μαμά είναι η ζέμπρα σου; 
-Γιατί είναι απαλή. Και γιατί είμαι το μαιμουδάκι της. 
-Και εγώ τι είμαι; συνεχίζει ο Παναγιώτης
-Ο Παπαγάλος μου! 

#ΉθελεςΝαΜάθεις #ΠαγωτόΟΜπαμπάς #ΑκόμαΠροσπαθείΝαΤοΚατανοήσει

Τον "μαλωσα" λίγο μια μέρα  και έτρεξε στο δωμάτιο του κλείνοντας κιόλας με δύναμη την πόρτα!!! 

#οιμε #ΕίναιΜονοΤεσσαρων#Παραιτούμαι #ΑυτόΔενΈχειΑτάκα #ΔενΧρειάζεταιΌμωςΚιόλας

Αρχίζει μια μέρα μια από αυτές τις αναίτιες γκρίνιες. Με τα πολλά μου λέει: 

-Συγνώμη μαμά απλά είμαι κουρασμένος. 
-Ωραία τότε. Να πάμε να κοιμηθείς. 
-Όχι μαμά εντάξει. Είμαι ξεκουρασμένος τώρα! 

#ΚαιΞεκουρασμένος #ΚαιΆμεσσα #NailedIt

Καθώς πηγαίνουμε προς τα Γιάννενα έχουμε κολλήσει σε έναν δρόμο γεμάτο στροφές πίσω από ένα φορτηγό και ο Πάναγιώτης αρχίζει και εκνευρίζεται. Μετά από λίγη ώρα ακούμε από πίσω: 
-Μπαμπά, μαμά έχω μια καταπληκτική ιδέα! Ξέρω τι θα κάνουμε. Θα τρακάρουμε το φορτηγό, όχι πολύ μην χτυπήσουμε, θα το βγάλουμε από τον δρόμο μας και θα συνεχίζουμε εμείς κανονικά!! Τι λέτε; Τέλεια ιδέα;;; 

#ΤέλειαΤέλεια #ΜαΠωςΔενΤηνΣκεφτήκαμε 

 Εμείς δεν έχουμε σταθερό τηλέφωνο σπίτι μας. Μόλις μπήκαμε λοιπόν στον ξενώνα στα Γιάννενα το πρώτο που του τράβηξε την προσοχή ήταν το τηλέφωνο. Πάει αμέσως, σηκώνει το ακουστικό, γουρλώνει τα μάτια, μας κοιτάει και λέει με δέος: 
-Θέλετε να ακούσετε ΠΩΣ κάνει το τηλέφωνο;;;;;;;; 

#ΜπιπΜπιπΜήπως; #ΨυχούλαΜου

Κουρνιαζει στην αγκαλιά μου κάποιο βράδυ και μου λέει:

-"Ευχαριστώ μαμά μου που πάντα κάνεις τόσο όμορφα πράγματα για μένα"

 #ανάσαμου #ζωημου #ΕλάτεΜαζέψτεΜε 

Σας είπα. έχει πάθει εμμονή με το σώμα και μαθαίνουμε τα πάντα για αυτό. Μια μέρα φοράει μια πυτζάμα σκελετό που έχει. Έρχεται ο πατέρας μου πάνω και μόλις τον βλέπει, αρχίζει να τον πειράζει και να του λεει: 

-Τι βλέπω καλέ;;; Τι πυτζάμα είναι αυτή;;; Βλέπω βυζάκια, βλέπω κοιλίτσα, βλέπω και πουλάκι! 
Τον κοιτάει ο Δημήτρης Γεράσιμος υποτιμητικά και λέει:
-Τι λες παππού;;; Βλέπεις τον θώρακα, την λεκάνη, τα κόκαλα μου βλέπεις!!! 

#ΕμΤι #ΝαΠάρειςΚαινούργιαΓυαλιά #ΑφούΔενΤουΕίπεΠέοςΒλέπειςΌχιΠουλάκιΠάλιΚαλά #ΑκόμαΘαΤονΜαζεύαμεΤονΠατέραΜου

Μου ζητάει να παίξω μαζί του ενώ του έχω εξηγήσει πως έχω δουλειές και πρέπει να τελειώσω. Του προτείνω να παίξει λίγο ακόμα μόνος. Μου εξηγεί πως είναι οι δυο οι ρόλοι στο παιχνίδι του. Του λέω να κάνει και τους δυο. 

-Μα μαμά, δεν θέλω να μιλάω στον εαυτό μου! Θέλω να μιλάω σε έναν άνθρωπο!! 

#ΚαιΕσύΤιΕίσαι #ΒρεΤιΠάθαμε #ΤιΝαΚάνωΗΜάναΠέιτεΜου

Παίρνει τις προάλλες τηλέφωνο ο Δημήτρης Γεράσιμος την Σουλτάνα: 

-Νονά! Θέλω μια λαμπάδα skoda. Με το skoda επάνω, το σήμα του skoda, όλη skoda!!! Κόκκαλο η Σουλτάνα που ονειρευόταν κουλτουριάρικες και καλλιτεχνικές τσαχπινιες. Ανένδοτο το βαφτιστήρι. "Δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη ΠΟΤΈ!" Δύο μέρες μετά πάμε βόλτα στο κέντρο, βλέπει μια λαμπάδα με τον Mickey, παίρνει τηλέφωνο την νονά του: 

-ΝΟΝΑΑΑ, θέλω λαμπάδα Mickey με γιογιο, (το παιχνίδι) Mickey και μαξιλαράκι Mickey! Η Σουλτάνα που είχε ήδη αρχίσει να ψάχνει στα κλειδαραδικα μπρελόκ skoda και στα παιχνιδαδικα μινιατούρα skoda και ονειρευόταν πως θα κάνει όλο αυτό κουλτουριάρικο, τσαχπίνικο και καλλιτεχνικό, μένει ξανά παγωτό. Ανένδοτο το βαφτιστήρι. 

- "Δεν θα αλλάξω γνώμη ΠΟΤΈ" . Μόλις είδα την διαφήμιση για την λαμπάδα Mack των Cars. Κάποια θα λάβει σύντομα και άλλο τηλεφώνημα!!! 



Ξυπνάει ένα βράδυ μες την νύχτα και έρχεται στο δωμάτιο μου... Σκαρφαλώνει στο κρεβάτι, κουρνιάζει στην αγκαλιά μου όσο πιο καλά μπορεί και αρχίζει να μονολογεί: 
-Μαμά μου πόσο τυχερός είμαι που σε έχω πάντα δίπλα μου. Τι θα έκανα αν έπρεπε να δουλεύεις όπως η νονά ή η γιαγιά και να λείπεις και να με φυλάνε άλλοι; Ευτυχώς μαμά μου που είσαι πάντα εδώ... 

#ΕλάτεΜαζέψτεΜε #Ξανά 




3 σχόλια:

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...