Μοντέλο της Victoria's Secret δεν ήμουν ποτέ.
Τουλάχιστον στην ενήλικη ζωή μου διότι ως πιτσιρίκα κρυβόμουν άνετα πίσω από καλαμιά και έμενε και χώρος. Στην εφηβεία μου μπορεί να είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται η κληρονομικότητα της περίφημης περιφέρειας αχλάδι, (από τη μεριά του πατέρα μου- έτσι να τα λέμε αυτά!), όμως και πάλι ήμουν μια χαρά κουκλίτσα και ας μην το αναγνώριζα τότε.
Τώρα που φλερτάρω όμως πλέον με τη παχυσαρκία, βλέπω τις παλιές μου φωτογραφίες και τρέμω στη ιδέα πως το "αθώο" φλερτ θα καταλήξει σε πολύχρονο γάμο!
Το "κακό" ξεκίνησε όταν βρήκα τον έρωτα- τον απόλυτο έρωτα! Ο Παναγιώτης είναι γνήσιο αρσενικό, αυτό που θα σε ταΐσει στο στόμα, που η όρεξη του είναι απόλυτα υγιής για άντρα, (δεν αντέχω όσους τρώνε λιγότερο από το θηλυκό δίπλα τους- αν είναι δυνατόν), αρσενικό που δεν θέλει να μετράει τα πλευρά στην γυναίκα του και φυσικά αρσενικό που του αρέσει το καλό, (που συνήθως είναι και παχυντικό) φαγητό!
Άλλοι λοιπόν ερωτεύονται και αδυνατίζουν, εγώ ερωτεύτηκα και πάχυνα! Μετά ήρθε η συγκατοίκηση και σαν την υπέροχη, τελειομανή, δούλα και κυρά νοικοκυρά που είμαι, έφτιαχνα διαρκώς λιχουδιές για να αποδείξω πόσο καταπληκτική είμαι, (σε όλα πια;;;;), μα για να του δείξω κιόλας πως θα φροντίσω να μην του λείψει η υπέροχη μαγειρική της μητέρας του! Και μάλλον τα κατάφερνα αρκετά καλά ώστε από τη χαρά μου να τρώω όλο το φαγητό μου!
Και μετά ήρθαν δυο απανωτές εγκυμοσύνες που με καθήλωσαν μήνες στο κρεβάτι και από κει και πέρα πήρα πραγματικά τη κάτω βόλτα... Όταν είσαι υπέρβαρη μαθαίνεις να αυτοσαρκάζεσαι και να "υπερκαλλιεργείς" τα υπόλοιπα προσόντα σου. Μαθαίνεις να ζεις με τα κιλά σου και συνηθίζεις την όψη σου. Και αν ο άντρας σου είναι τόσο κύριος που δεν λέει κουβέντα και εξακολουθεί να σε θέλει και να στο δείχνει και έμπρακτα τότε... ποιος ο λόγος;
Έφτασα όμως στο σημείο να νιώθω τις επιπτώσεις στην υγεία μου. Να υποφέρω από τα γόνατα μου και να μην μπορώ να γονατίσω και να ξανασηκωθώ. Να μην νιώθω πλέον όμορφη. Και κάπου εκεί τράβηξα τη γραμμή. Η δίαιτα είναι νομίζω δύσκολη σαν να θέλει να κόψει κάποιος το τσιγάρο... αρκεί όμως να το πάρεις απόφαση και εγώ το πήρα. Και όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν καλά πως είμαι στρατιώτης. Οπότε... καταλαβαίνεται.... έχω "υπερκαλλιεργήσει" τόσο πολύ τα υπόλοιπα προσόντα μου που μόλις έρθει και το κορμί... θα σας επισκιάσω όλες!!!!! Το νου σας!
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
Τουλάχιστον στην ενήλικη ζωή μου διότι ως πιτσιρίκα κρυβόμουν άνετα πίσω από καλαμιά και έμενε και χώρος. Στην εφηβεία μου μπορεί να είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται η κληρονομικότητα της περίφημης περιφέρειας αχλάδι, (από τη μεριά του πατέρα μου- έτσι να τα λέμε αυτά!), όμως και πάλι ήμουν μια χαρά κουκλίτσα και ας μην το αναγνώριζα τότε.
Τώρα που φλερτάρω όμως πλέον με τη παχυσαρκία, βλέπω τις παλιές μου φωτογραφίες και τρέμω στη ιδέα πως το "αθώο" φλερτ θα καταλήξει σε πολύχρονο γάμο!
Το "κακό" ξεκίνησε όταν βρήκα τον έρωτα- τον απόλυτο έρωτα! Ο Παναγιώτης είναι γνήσιο αρσενικό, αυτό που θα σε ταΐσει στο στόμα, που η όρεξη του είναι απόλυτα υγιής για άντρα, (δεν αντέχω όσους τρώνε λιγότερο από το θηλυκό δίπλα τους- αν είναι δυνατόν), αρσενικό που δεν θέλει να μετράει τα πλευρά στην γυναίκα του και φυσικά αρσενικό που του αρέσει το καλό, (που συνήθως είναι και παχυντικό) φαγητό!
Άλλοι λοιπόν ερωτεύονται και αδυνατίζουν, εγώ ερωτεύτηκα και πάχυνα! Μετά ήρθε η συγκατοίκηση και σαν την υπέροχη, τελειομανή, δούλα και κυρά νοικοκυρά που είμαι, έφτιαχνα διαρκώς λιχουδιές για να αποδείξω πόσο καταπληκτική είμαι, (σε όλα πια;;;;), μα για να του δείξω κιόλας πως θα φροντίσω να μην του λείψει η υπέροχη μαγειρική της μητέρας του! Και μάλλον τα κατάφερνα αρκετά καλά ώστε από τη χαρά μου να τρώω όλο το φαγητό μου!
Και μετά ήρθαν δυο απανωτές εγκυμοσύνες που με καθήλωσαν μήνες στο κρεβάτι και από κει και πέρα πήρα πραγματικά τη κάτω βόλτα... Όταν είσαι υπέρβαρη μαθαίνεις να αυτοσαρκάζεσαι και να "υπερκαλλιεργείς" τα υπόλοιπα προσόντα σου. Μαθαίνεις να ζεις με τα κιλά σου και συνηθίζεις την όψη σου. Και αν ο άντρας σου είναι τόσο κύριος που δεν λέει κουβέντα και εξακολουθεί να σε θέλει και να στο δείχνει και έμπρακτα τότε... ποιος ο λόγος;
Έφτασα όμως στο σημείο να νιώθω τις επιπτώσεις στην υγεία μου. Να υποφέρω από τα γόνατα μου και να μην μπορώ να γονατίσω και να ξανασηκωθώ. Να μην νιώθω πλέον όμορφη. Και κάπου εκεί τράβηξα τη γραμμή. Η δίαιτα είναι νομίζω δύσκολη σαν να θέλει να κόψει κάποιος το τσιγάρο... αρκεί όμως να το πάρεις απόφαση και εγώ το πήρα. Και όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν καλά πως είμαι στρατιώτης. Οπότε... καταλαβαίνεται.... έχω "υπερκαλλιεργήσει" τόσο πολύ τα υπόλοιπα προσόντα μου που μόλις έρθει και το κορμί... θα σας επισκιάσω όλες!!!!! Το νου σας!
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...