Σε ευχαριστώ Παναγίτσα μου...

Μπορεί να μην κοιμάμαι πάνω από τρεις ώρες συνεχόμενα... μπορεί οι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου να έχουν φτάσει στο πιγούνι... μπορεί να μην προλαβαίνω να φάω ή να κάνω ένα μπάνιο της προκοπής... μπορεί να λιώνω από το άγχος κάθε φορά που ο μικρός δεν μπορεί να ρευτεί, ή που κλαίει χωρίς προφανή λόγο ή που απλά ανασαίνει λίγο πιο γρήγορα απ'ότι συνήθως... μπορεί η πλάτη μου να πονάει οικτρά, οι ώμοι μου να είναι πλέον σχεδόν παράλυτοι και τα γόνατα μου να λυγίζουν κάθε φορά και περισσότερο από τον πόνο όταν σηκώνομαι από το κρεβάτι με προσοχή για να μην τον ξυπνήσω... όταν όμως κουρνιάζει πάνω στο στήθος μου και έχει το ένα του χεράκι στο λαιμό μου και το άλλο στο μπράτσο μου...τότε σας ορκίζομαι πως η καρδιά μου πονάει και αυτή, όμως από απόλυτη ευτυχία και απόλυτη αγάπη.... Σ'ευχαριστώ Παναγίτσα μου 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς