Όταν γεννήθηκα ξανά...

Το μπάνιο του μικρού είναι ένας μικρός τιτανικός! Θυμάμαι μόλις γύρισα σπίτι από το νοσοκομείο η νούμερο ένα ανησυχία μου ήταν πως, (ΠΩΣ Παναγίτσα μου;;;) θα τον κάνω μπάνιο... 

Μου φαινόταν τόσο μικρός και εύθραυστος και έτρεμε η ψυχούλα μου κάθε φορά... Που να ήξερα πως ενώ το μαιμουδάκι  μου τότε κουλουριαζόταν και υπέμενε στωικά όλη τη διαδικασία κάνοντας την, (στην πραγματικότητα και όχι στο φαντασιόπληκτο μυαλό μου), εξαιρετικά εύκολη, θα εξελισσόταν στη πορεία σε έναν ατρόμητο ταραχοποιο των νερών;; (Κάνοντας τη διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη ΚΑΙ στη πραγματικότητα και στο φαντασιόπληκτο μυαλό μου!) Και επειδή πλέον δεν είμαι τόσο ψαρωμένη όσο στην αρχή και είμαι και κομματάκι πονηρεμένη, νομίζω (νομίζω λέω) πως με το καιρό θα δυσκολεύει όλο και περισσότερο... 

Έχω άδικο; 

Να πάρω από τώρα ζώνη για το λουμπάγκο; Να εξαφανίσω μια και καλή όλα τα διακοσμητικά που του τραβάνε τη προσοχή, (τόσο που κυκλοφορεί με το ένα χέρι μονίμως απλωμένο μπας και πιάσει κάτι ο δόλιος!) ή να τα μεταφέρω κάθε φορά για την ώρα του μπάνιου και να τα επιστρέφω όπως κάνω τώρα; Τι να κάνωωωω;;; Να αφήσω τη σφουγγαρίστρα μόνιμα στο μπάνιο για την καθιερωμένη μας λιμνούλα; Να μπω τελικά μαζί του και εγώ αφού εν τέλει μούσκεμα γίνομαι; Τα πλαστικά παπάκια κάθε πότε να τα ανανεώνω; (γιατί είμαι σίγουρη πως πιάνουν του κόσμου τη μούχλα μέσα και σιχαίνομαι...) 

Όπως και να έχει, ακόμα και αν στο τέλος κάθε μπάνιου μας είμαι ξεθεωμένη και πάντα βρεγμένη, είναι από τις καλύτερες στιγμές μας, με άπειρα γελάκια, μανιακά πλατσουρίσματα και με μιας ώρας γαλήνιου ύπνου μετά (άρα και μιας ώρας προσωπικού χρόνου για τη μαμά να πιει έναν καφέ βρε αδελφέ) αφού μάλλον ξεθεώνεται και αυτός τρομάριτσα μου... 

https://www.facebook.com/toimerologiotismamasyiannas