Όταν γεννήθηκα ξανά...

Τι είναι αυτό που κάνει έναν γονιό να χάνει τα λογικά του κάθε φορά που το μωράκι του καταφέρνει κάτι εντελώς καινούργιο; Τι είναι αυτό που με κάνει την έρμη τη μάνα να βουρκώνω μόνο και μόνο επειδή γύρισε μπρούμυτα ή επειδή σχεδόν έπιασε τα πόδια του;; Τι είναι αυτό που με κάνει να μην κουράζομαι να κάνω γκριμάτσες και γαργαλητά μόνο και μόνο για να ακούσω ένα γελάκι του; Τι είναι αυτό που μου δίνει δύναμη να σηκώνομαι από τα χαράματα και να βρίσκω την ενέργεια και να παίξω και να κάνω τις δουλειές του σπιτιού ακόμα και αν είμαι τόσο κουρασμένη που δεν θέλω ούτε καν να νυφτώ; (ή να βγάλω τις πυτζάμες μου ή να κάνω ένα ντουζ;;- Μην ανησυχείτε, δεν με έχει φάει η βρόμα, τα κάνω και αυτά θέλω δεν θέλω!) Τι είναι αυτό που με κάνει να θυμάμαι όλα του τα εμβόλια, τα κιλά, το ύψος, τη περίμετρο κεφαλιού, (!) τα φρούτα που επιτρέπεται να φάει, να μην φάει , πότε ενεργήθηκε τελευταία φορά, (τι χρώμα είχαν!!!) αλλά να μην θυμάμαι για ποιο λόγο πήγα από τη κουζίνα στη κρεβατοκάμαρα;; Τι είναι αυτό που με κάνει να πετάγομαι στον ύπνο μου με το παραμικρό, με το πιο ανεπαίσθητο κλαψουρισμά του αλλά να μην ακούω με τίποτα το κινητό μου να "χτυπιέται" ακριβώς δίπλα στο αυτί μου; Τι είναι αυτό που με κάνει ατρόμητη τώρα που είμαι μαμά ενώ παλιά θα ούρλιαζα ακόμα και στη θέα μιας τοσοδούλας αραχνούλας; Τι είναι αυτό που με κάνει την έρμη τη μάνα να μην διστάζω στιγμή να δώσω και τη ζωή μου για αυτή τη ψυχούλα; Ειλικρινά δεν ξέρω. Μάλλον πρόκειται για αρχέγονο ένστικτο. Είναι όμως συγκλονιστικό.. Άνθρωποι παλεύουν χρόνια  να αγαπηθούν  και πολλές φορές δεν τα καταφέρνουν καν, και έρχεται αυτό το πλασματάκι και σου κλέβει τη καρδιά από το πρώτο δευτερόλεπτο.  

https://www.facebook.com/toimerologiotismamasyiannas