Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Πόσο πιο απλά θα ήταν όλα...

Μετά από μια "μάχη" που είχα σήμερα με το μαιμουδάκι- στην οποία βγήκα νικήτρια αλλά με σπασμένα ομολογουμένως τα νεύρα- σχετικά με την αναγκαιότητα να φάει το φαγητό του πριν "τσιμπίσει"  οτιδήποτε άλλο, καθόμαστε μονοιασμένοι στην κουζίνα και τρώει. 

Ταυτόχρονα μου κάνει τσαχπινιές και παρότι σπάνια το κάνω, τον ρωτάω: 

"Με αγαπάς;" 

Και κουνάει με εξαιρετική έμφαση αρνητικά το κεφάλι, πέρα δώθε, πολλές φορές κιόλας! 

Τον τσιμπάω και τον γαργαλάω λιγάκι κάνοντας την θιγμένη και η αλήθεια είναι πως είμαι λίγο... Παρόλα αυτά ξέρω πως είναι απλά ναζάκια και εγωισμοί και έτσι σε αντίθεση με αυτό που ήμουν έτοιμη να πω, ("Ούτε εγώ σε αγαπάω" και να κάνω και εγώ με την σειρά μου τα ναζάκια μου), υπερισχύει η ανιδιοτέλεια του μητρικού ένστικτου και ο φόβος πιθανών ψυχολογικών επιπτώσεων μιας τέτοιας κουβέντας, και του λέω: 

"Δεν πειράζει, εγώ σε αγαπάω. Πολύ. Και ξέρω πως και εσύ με αγαπάς ότι και αν λες" 

Χαμογέλασε αμυδρά και απλά συνέχισε τα δικά του. Και σκέφτηκα... 

Πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή μας αν σε κάθε σημαντική μας σχέση τηρούσαμε την ίδια στάση; Αν κοιτούσαμε πέρα από εγωισμούς, υπερηφάνεια, πιθανή κακή διάθεση, θιγμένα συναισθήματα και απλά... ήμασταν ειλικρινείς; 

Διότι η αγάπη δεν φεύγει. Δεν χάνεται. Δεν αλλάζει. Είναι εκεί. Την έχουμε ήδη χτίσει με τους ανθρώπους μας. Γιατί αφήνουμε όλα αυτά τα αλαζονικά και ιδιοτελή συναισθήματα να υπερισχύσουν πάνω από ένα τόσο απλό αλλά τόσο ουσιαστικό: 

"Δεν πειράζει. Εγώ σε αγαπώ. Και ξέρω ότι με αγαπάς και εσύ. Απλά ίσως όχι σήμερα. Όχι τώρα"  Και δίναμε και μια σφιχτή αγκαλιά...

Πόσο πιο απλά θα ήταν όλα... 


16 σχόλια:

  1. και πόσα άλλα πράγματα που είναι απλά κι εύκολα εμείς τα βασανίζουμε, βασανίζοντας στο τέλος τις ζωές μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλα θα ήταν πολύ πιο απλά αν αφήναμε στην άκρη τους εγωισμούς μας και τα πείσματα μας. Ευτυχώς τα παιδιά μας, μας θυμίζουν καθημερινά όλα αυτά που εμείς έχουμε ξεχάσει, τα πιο απλά πράγματα στην ζωη, να αγαπάμε χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα και όταν θυμώνουμε να μην κρατάμε κακία γιατί όλα περνούν με μια αγκαλιά και ένα σ'αγαπω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ αυτά τα ναζάκια τους, που αργότερα μεγαλώνοντας γίνονται νευράκια! Γιάννα μου, την ίδια απάντηση τους δίνω κι εγώ, σε παρόμοιες φάσεις...δεν πειράζει εγώ σας αγαπάω ότι κι αν λέτε εσείς...Η αγάπη νικάει τα πάντα! φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα πόσο υπέροχη ανάρτηση! Ακριβώς έτσι!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτοί οι εγωισμοί τι μας κάνουν και μιλάω εγώ που παλιότερα πίστεψε με ήμουν αρκετά...
    Αχχχ, αυτά τα ναζάκια και τα χαμογελάκια με λιώνουν...♥♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ Ηρώ μου, ήμουν πολύ στο παρελθόν.... Έχω αλλάξει πια... Σας φιλώ γλυκά γλυκά

      Διαγραφή
  6. Ποσο πιο ανθρώπινο και αληθινό θα ηταν αν το κάναμε λοιπον λεω να το προςπαθηςουμε με την καινουρια χρονια θα μας χαρίσει περισσότερη δύναμη και καθε φορα που θα το καταφέρνουμε να χαμογελαμε !!!! Τέλεια αναρτηση σε φιλωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτια μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ!! Εννοείται πως θα το προσπαθησουμε!! Σε φιλω γλυκα γλυκά

      Διαγραφή
  7. μα γιατι ειμαστε άνθρωποι με τα λάθη και τις αδυναμίες μας!
    Πολύ σοφά ,κατ'εμένα ,έπραξες και ειπες πως τον αγαπάς!
    Ε, οταν μεγαλωσει λιγακι ,να του κάνεις κι εσυ τα ναζάκια σου ,γιατι θα καταλαβαινει και θα γελάει !χαχαχα
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται και είμαι και η πρώτη drama queen αν είναι για ψευτοναζάκια! Τα φιλιά μου Νάσια!

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...