Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Ο δικός μου μοναδικός πατέρας...

Για τον τρελό, παλαβό και σούπερ ήρωα πατέρα μου έχω ξαναγράψει.  Άλλωστε πάντα ήμουν το κοριτσάκι του μπαμπά, κρυφό δεν το έχω. 

Είναι όμως που σήμερα με κόλλησε με αυτό που σκέφτηκε για το προστατευτικό κάγκελο στο κρεβάτι του μικρού. Είναι που ποτέ δεν παύει να με εκπλήσσει. 

Ο πατέρας μου λοιπόν δουλεύει από μικρό παιδί. Όταν λέμε όμως μικρό, εννοούμε ακριβώς αυτό. Μικρό παιδί. Έντεκα χρονών κουβαλούσε πάγο στην Αθήνα από σπίτι σε σπίτι μέσα στα χαράματα για τα τότε ψυγεία. Μετά δούλεψε σε ξυλουργό, σε ηλεκτρολόγο, σε συγκόλληση και σίγουρα ξεχνάω και άλλα. Δούλεψε στον Σαρακάκη και ήταν ο αρχιμάστορας του στα λεωφορεία σε ηλικία μόλις 16 χρόνων. Στην ίδια ηλικία βγήκε πρωταθλητής Ελλάδος σε αγώνες μηχανής moto cross όπου έπαιρνε μέρος φανατικά, μέχρι που σε έναν αγώνα βγήκε σε μια στροφή από τον δρόμο, του μπήκε το τιμόνι από την μια μεριά δίπλα στο στομάχι και βγήκε από την άλλη και παρόλα αυτά έζησε. (από θαύμα αν με ρωτάς). 

Ο πατέρας μου στα 17 του ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι της ξενιτιάς, φεύγοντας πρώτα από την Κρήτη και έπειτα από την Αθήνα για να πάει να σπουδάσει στην Αφρική με την βοήθεια του μεγάλου του αδελφού. Η βοήθεια αυτή δεν ήρθε ποτέ, και παρότι σπούδασε ένα εξάμηνο μηχανολόγος μηχανικός, η ζωή δεν έβγαινε και κάπως έτσι τα όνειρα των σπουδών ναυάγησαν και ξεκίνησε η περιπετειώδης ζωή του στην Μαύρη Ήπειρο. 

Ορυχεία, μπανανοφυτείες, συγκολλητής σε κατασκευή γέφυρας όπου κρέμονταν κυριολεκτικά στον αέρα- είναι μερικές μόνο από τις δουλειές που έκανε. Πυροβολισμοί, εργατικά ατυχήματα, τεχνολογικές καινοτομίες είναι μόνο μερικά από τα γεγονότα που βίωσε μπροστά στα μάτια του. Ταξίδεψε παντού στην Αφρική, εργάστηκε παντού, μέχρι που έμεινε για μερικούς μήνες σε καταυλισμό φυλής μαύρων μέσα στα δάση της Ουγκάντα. Οι καλύτεροι του φίλοι ήταν και είναι οι άνθρωποι αυτοί που γνώρισε τότε. Κόντεψε για μια ακόμη φορά να πεθάνει όταν επιχείρησε να περάσει ορμητικό ποταμό με το αυτοκίνητο. Κόντεψε να τον σκοτώσουν όταν πέρασε σύνορα απαγορευμένα και έκανε η αστυνομία έλεγχο για όπλα στο αυτοκίνητο μα ποτέ δεν τα βρήκε. Όπλο υπήρχε, αφού είχε άδεια οπλοκατοχής, ο πατέρας μου όμως το είχε κρύψει εξαιρετικά καλά. Αλλιώς θα ήταν νεκρός. Ο πατέρας μου παζάρεψε το πέρασμα του αυτό από τα σύνορα με τσιγάρα και ξύλινες κατασκευές που είχε φορτώσει το αμάξι κατά την διάρκεια του "παράλογου" αυτού ταξιδιού του. 

Ο πατέρας μου ξέχασε μεμιάς τον αλήτικο εαυτό του όταν σε ένα ταξίδι αναψυχής στην Ελλάδα, η μητέρα μου του σέρβιρε την πορτοκαλάδα στο σπίτι μιας ξαδέλφης του. Πάντα μας έλεγε πως ξεκινώντας να την κοιτάει από κάτω προς το πάνω- βλέποντας πρώτα την μίνι φούστα της και καταλήγοντας στο αγγελικό πρόσωπο της- σκέφτηκε πως αυτή ή πολύ Παναγία είναι, ή πολύ άτιμο θηλυκό... "¨Τι ήταν τελικά μπαμπά, τι ήταν;;" ρωτούσαμε όλο αγωνία εμείς και ας ξέραμε την απάντηση... 'Άτιμο θηλυκό!" έλεγε! Και μάλλον άδικο δεν είχε αφού τρεις μήνες μετά ήταν παντρεμένοι και ξενιτεμένοι μαζί στην Νότιο Αφρική. 

Μόλις στα 27 του λοιπόν,  ο πατέρας μου έγινε για πρώτη φορά μπαμπάς. Και καθόλου δεν του άρεσε η Σουλτάνα λέει όταν την πρωτοείδε, μα ο πατέρας μου ήταν πάντα αντισυμβατικός και σε εκείνα τα χρόνια ήταν μέσα στον τοκετό. Πως να του αρέσει; Σε μένα που ήταν συνηθισμένος στο θέαμα, λέει ήμουν το πιο όμορφο μωρό που είχε δει ποτέ στην ζωή του! (ψέμματα, μην τον πιστεύετε, τερατάκι ήμουν, την Σουλτάνα δεν την έφτανα!) 

Ο πατέρας μου λοιπόν, μετά σοβαρεύτηκε. Και έγινε επιχειρηματίας. Μανάβικο,  fish and chips και mini market ήταν οι επιχειρήσεις που πέρασαν με επιτυχία από τα χέρια του, τα δέκα χρόνια που έζησαν με την μητέρα μου Αφρική, πριν αυτό το "άτιμο θηλυκό" τον πείσει να γυρίσουν και πάλι σε πάτρια εδάφη. 

Στην Ελλάδα και πάλι με τρία container πράγματα και τετραμελή οικογένεια να φροντίσει. Ανοίγει εστιατόριο πιτσαρία και γίνεται έτσι από το πουθενά ο καλύτερος. Γιατί; Γιατί έτσι ξέρει. Ότι πιάνει στα χέρια του να το κάνει χρυσό. Επιχείρηση δεν άλλαξε ξανά. Μα καταπιάστηκε με τα πάντα προσπαθώντας να χαλιναγωγήσει το ανήσυχο πνεύμα του και την δημιουργικότητα του. Έφτιαξε δύο μαγαζιά, το ένα από το μηδέν- σχεδόν τα πάντα μόνος. Θες ψευδοοροφές, θες πλακάκια, θες χαγιάτια, ντουλάπια, ενυδρεία, κάγκελα, ξυλόφουρνο και ντουλάπες; Θες βαψίματα, μερεμέτια, κορνίζες, έργα τέχνης με ψιφιδωτό; θες συντριβάνια, καταρράκτη, τραπέζια, καρέκλες, συρώμενες σίτες για τα παράθυρα; Θες διώροφο κρεβάτι που να μοιάζει με σπίτι; 

Θα τα έχεις! Δεν υπάρχει μέρος να κοιτάξω στο σπίτι και το μαγαζί που να μην βλέπω παντού κάτι που να έχει φτιάξει ο πατέρας μου. 

Αυτή την στιγμή λοιπόν ο πατέρας μου, στα 67 του χρόνια- που μόλις προχτές γιορτάσαμε με μεταμεσονύκτιο prive πάρτι- βάζει κάτω σε ενέργεια και δύναμη τους τριαντάρηδες. Ο πατέρας μου δουλεύει non stop όλη μέρα και ότι και αν του ζητήσεις- όχι δεν θα σου πει. Ή μάλλον λάθος. Θα πει όχι, θα σε βρίσει, θα σου πει πως έχει και άλλα πράγματα να κάνει στην ζωή του, να βγάλει την γυναικάρα του βόλτα και αλλά τέτοια κουλά και μετά την επόμενη μέρα θα το έχεις ήδη έξω από την πόρτα σου. Ο πατέρας μου έχει υποστεί πέντε ισχαιμικά επεισόδια που τα μάθαμε εκ των υστέρων σε εξετάσεις ρουτίνας- δεν είχαμε καταλάβει τίποτα. Σώθηκε και από αυτά. Ο πατέρας μου μπορεί να μην νοιάζεται καθόλου για τα πρέπει και το φαίνεσθαι και μερικές φορές να το παρακάνει, μια η καρδιά του είναι από χρυσάφι. 

Ο πατέρας μου είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να με οδηγήσει στην τρέλα σε καυγά. Είναι ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο όσο περνάνε τα χρόνια τσακώνομαι όλο και πιο θεαματικά. Είναι ο πιο πεισματάρης και ξερόλας άνθρωπος που έχω γνωρίσει στην ζωή μου. Και αυτό είναι άκρως εκνευριστικό. 

Ο πατέρας μου όμως είναι ο άνθρωπος για τον οποίο δεν θα σε αφήσω να πεις κουβέντα. Είναι ο άνθρωπος που έβαλε όλα τα δικά του θέλω στην άκρη για τα δικά μας. Και δεν του το συγχωρώ αυτό. Ταυτόχρονα όμως τον ευχαριστώ για αυτό. Ο πατέρας μου, μου έξυνε πάντα την πλάτη τα βράδια με τα τεράστια γδαρμένα χέρια του που πάντα θα μύριζαν γράσο. Ο πατέρας μου δεν με έπαιρνε πάντα από το σχολείο, μα όταν το έκανε, κατέβαινε από την μηχανή, με περίμενε στο κάτω μέρος της σκάλας με ανοιχτή αγκαλιά και με παρότρυνε να κατέβω τα μαρμάρινα "κάγκελα" σαν τσουλήθρα για να πέσω στην αγκαλιά του. Ο πατέρας μου δεν άφηνε αρσενικό να με πλησιάσει σε απόσταση ούτε καν ασφαλείας μέχρι τα 15 μου. (που αποφάσισε πως δεν γίνεται και αλλιώς- μα τους είχε σε πολύ στενή παρακολούθηση!) Με αποκαλεί πολυεργαλείο και τρελαίνομαι! Ο πατέρας μου είναι ο μόνος πεθερός στον κόσμο που αποκαλεί τον γαμπρό του ήρωα και πως είναι ο πιο τυχερός μπαμπάς του κόσμου που βρήκε η κόρη του τέτοιον άντρα. Ο πατέρας μου είναι και αυτός που με σταμάτησε ενώ περπατούσα προς τον Παναγιώτη την μέρα του γάμου μας, στην μέση του διαδρόμου στο προαύλιο της εκκλησίας, ώστε να με ρωτήσει αν είμαι σίγουρη και πως αν άλλαξα γνώμη τώρα είναι η ώρα να το σκάσουμε!! Ο πατέρας μου παρότι δεν χορεύει- πια- όταν στον γάμο μου τον οδήγησα σε χορό έκπληξη μετά τον χορό με τον Παναγιώτη κάτω από τους στίχους του τραγουδιού της Dolly Parton "Daddy's hands", δεν δίστασε στιγμή και με χόρεψε σαν πριγκίπισσα. 








Ναι ο πατέρας μου είναι θεότρελος. Και δεν την παλεύω και πολλές ώρες μαζί του. Γιατί θα προκύψει τσακωμός και θα σφαχτούμε. Δεν την παλεύω όμως και πολλές... μέρες μακρυά του. Γιατί κάτι σαν να μου λείπει. Ένα κομμάτι αυτού του τρελού,   αντισυμβατικού και ξερόλα εαυτού μου που έχω πάρει από αυτόν. 

Και ναι, αυτό το παραλήρημα προέκυψε από ένα και μόνο προστατευτικό κάγκελο. Γιατί έτσι είμαστε εμείς. Υπερβολικοί και συναισθηματίες...

28 σχόλια:

  1. Κορίτσι μου τι όμορφο κείμενο... βιβλίο ολόκληρο ο πατέρας σου. Να ναι γερός και να τον χαίρεσαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Ρεγγίνα μου και δεν έγραψα ούτε καν ένα μικρό δείγμα... Πολλά βιβλία, όχι ένα... Οι περιπέτειες του τα καλύτερα "παραμύθια" όταν ήμουν μικρή! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ...

      Διαγραφή
  2. Συνήθως με κάνεις να κλαίω για το παιδάκι μου κ τα αγγελούδια μου.Απόψε με έκανες να κλάψω,από συγκίνηση πάντα,για το μπαμπά μου!
    Πολυεργαλειο ο μπαμπάς, πολυεργαλείο και η κόρη!Να είστε παντα καλά, αγαπημένοι και άξιοι με οτι καταπιανεστε !
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ βρε Α. το κλάμα μια φορά δεν το γλυτώνετε... Τι να κάνω, δεν το θέλω να σας συγκινώ έτσι γράφω από την καρδιά μου... Σε ευχαριστώ για τα τόσο όμορφα σου λόγια που πάντα με συγκινούν και εμένα με την σειρά μου...

      Διαγραφή
  3. Αχου μωρε Γιαννα... και εχω ποσες μερες τωρα που σκεφτομαι τους γονεις μου στην Ελλαδα και κλαιω γιατι με λειπουν τοσο πολυ που κοντευω να σκασω απο το κακο μου! 20 μερες μεινανε για να παμε διακοπες στην Ελλαδα και οι ριμαδες δεν περνανε με τιποτα!!!! Με εκανες να βουρκωσω για αλλη μια φορα... οτι και αν ειναι ειναι οι ανθρωποι που μας φερανε στον κοσμο και κανανε τα αδυνατα δυνατα για να εχουμε τα παντα!
    αντε να ηρεμησω τωρα παλι!!! χαχαχαχχαχχα
    πολλα φιλια
    Αθανασια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Αθανασία μου συγνώμμηηηηη... Να δεις. Θα περάσουν οι μέρες και όταν έρθει η ώρα θα γεμίσεις γαλήνη και ευγνωμοσύνη. Αυτό που λες βασικά... Είναι αυτοί που μας έφεραν στον κόσμο και έκαναν τα αδύνατα, δυνατά... Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Πως γίνεται και κολλάω παντα στα τελευταία σου λόγια σε καθε ανάρτηση θα μου πεις;
    Μου θύμισες τον μπαμπά μου ο οποίος μια φορά "κατηγορήθηκε" οτι είχε την δεδομένη στιγμή υπερβολικά νεύρα (είχε όντως αν με ρωτάς!)
    Απάντησε λοιπόν: ετσι είμαι εγω. Υπερβολικός στα νεύρα μου αλλά και υπερβολικός στην αγαπη μου (ετσι ειναι όντως αν με ρωτάς!)

    Να μου τον φιλήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να στον φιλήσω θα το σκεφτώ γιατί μετά καλομαθαίνει και θέλει συνέχεια!! Δεν ξέρω γιατί, εμένα πάντα η τελευταία φράση είναι αυτή που δεν έχει άλλο- πραγματικά. Το παραλήρημα δηλαδή φτάνει στο τέλος του εκεί! Με ένα περίεργο τρόπο όμως συμπλήρωνει όλο το κείμενο... Συνήθως οι άνθρωποι που τείνουν να είναι υπερβολικοί, είναι σε όλα τους!!! Φιλιά πολλά Μαρθούλι, πάντα χαίρομαι να σε βρίσκω εδώ!

      Διαγραφή
  5. Αχ κοριτσακι μου γλυκο...πάλι με συγκίνησες...να του κανεις μια τεράστια αγκαλια απο μας..αξιος ανθρωπος να ναι γερος να σας καμαρωνει !!! Χρυσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Χρύσα μου για τα γλυκά σου λόγια... Φιλιά πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Πόσο όμορφο κείμενο...κοριτσάκι του μπαμπά και εγώ,και σε πολλά σημεία ταυτίστηκα μαζί σου...Να τον χαίρεσαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ... Καμιά φορά αναρωτιέμαι... Υπάρχει κορίτσι που να μην είναι "το κοριτσάκι του μπαμπά;" Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Όσο χάλια και να είμαι ψυχολογικα πάντα με τέτοια κείμενα μου φτιαχνεις την διάθεση!!!Παω να πάρω τηλέφωνο τωρα τον μπαμπά μου και να του πω ένα ευχαριστώ. Έτσι ειναι και ο δικός μου με όλες τις κόρες του, πολυτεχνίτης και αυτός (οκ,κρεβάτια σπίτια ολόκληρα δεν κάνει ή τουλάχιστον δεν το έχει δοκιμάσει) αλλά και εκείνος μια ζωή με τα χέρια του δούλευει.αυτό με τα σγόρια το έχουν όλοι οι πατεράδες; Γιατί και ο δικός μου τα ίδια, μάλιστα περίπου στα 15-16 που υπήρχε ένα φλερτ με τον Γιάννη, δεν τον συμπαθούσε καθόλου γιατί τι είχε πάρει χαμπάρι. Που να ήξερε ότι αργότερα θα τον παντρευόμουν κιόλας.Αχχ βρε Γιάννα τι με έκανες να θυμηθώ πάλι... Να τον χαίρεσαι τον μπαμπάκα σου,πάντα γερός και δυνατός!!!
    Φιλιά πολλά ♥♥♥
    Υ.Γ. Υπέροχη νύφη ήσουν :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ηρώ μου! Παιδί μου εμένα δεν είναι και φάτσα αυτή που έχει- είναι ψαρωτικός και ειλικρινά αναρωτιέμαι και για τα φλερτ που είχα- πως τολμούσαν να με πλησιάζουν, χαχα! Σε φιλώ γλυκά, γλυκά και στέλνω την πιο θετική μου ενέργεια για το μείζον θέμα...

      Διαγραφή
  8. λοιπον ψαράκι να σκεφτεις σοβαρά να γραψεις μυθιστορημα!!!!δεν κανω πλακα...να τον χαιρεστε ολοι τον αξιολατρευτο παππου σας!!!! φιλια Μαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχα Μαρία μου, με τις ιστορίες του θα μπορούσα άνετα... Το έχω πει- αν με αξιώσει ο θεός να γίνω μια υγιής πνευματικά γριούλα μπορεί και να το κάνω το σφάλμα! Σε φιλώ γλυκά και σε ευχαριστώ τόοοσο για την ψήφο εμπιστοσύνης!

      Διαγραφή
  9. Πάντα τον συμπαθούσα από αυτά που μου έγραφες στα σχόλια. Και συμπαθώ και τα κομμάτια του που εσένα μπορεί να μη σου αρέσουν τόσο ή να τα ήθελες να είναι λίγο διαφορετικά. Τα συμπαθώ πολύ, γιατί σπανίζουν οι εντελώς αυθεντικοί άνθρωποι στις μέρες μας και είναι οι μόνοι που ξέρουν να ζουν καλά, να αγαπούν και να σέβονται στον εαυτό τους. Αν ο μπαμπάς σου είναι καλός με τον κόσμο είναι γιατί είναι πρώτα από όλους καλός με τον εαυτό του. Υπέροχο κείμενο που παρουσιάζει έναν άνθρωπο πρότυπο, κατά τη γνώμη μου. (Ελίνα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα είναι πατέρας μου και τον αγαπώ όπως και να έχει- ακόμα και αυτά τα κομμάτια του που πολεμώ με νύχια και με δόντια να αποβάλλω!! Το σίγουρο είναι πως για μη- αυθεντικότητα σίγουρα δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις! Σου είχα πει πολλές φορές πως μου τον θύμιζες και ακόμα το πιστεύω. Όπως και να έχει, σε ευχαριστώ πολύ, τιμή μου να νιώθεις έτσι για ένα τόσο σημαντικό άτομο στην ζωή μου.

      Διαγραφή
    2. Εγώ, εσύ και ο μπαμπάς σου έχουμε πάρα πολλά κοινά στοιχεία. Και τα ίδια έχει και ο μικρός σου, αν και μπορεί να δείχνει άλλη εικόνα (το ακριβώς αντίθετο_. Η διαφορά η δική μου με τον μπαμπά σου είναι ότι ο μπαμπάς σου έχει μεγάλη ευφυία και αυτογνωσία και ήξερε από μόνος του ποιος είναι. Αγκάλιασε τον εαυτό του και γι΄αυτό έχει όλα αυτά τα θετικά που έχει σαν άνθρωπος. Δεν είναι τρελός ή αντιστυμβατικός. Απλώς ξέρει τι θέλει και γιατί το θέλει και εμπιστεύεται τη φωνή μέσα του. Εγώ δεν ήξερα από πάντα πολλά από αυτά που ξέρει ενστικτωδώς ο μπαμπάς σου και χρειάστηκα βοήθεια για να μάθω. Επειδή μακρυγόρησα....κι εσένα σε συμπαθώ πολύ κι εσύ είσαι πρότυπο σε πολλά πράγματα. Δεν αλλάζω εύκολα τη γνώμη μου για τους ανθρώπους.

      Διαγραφή
    3. Και τρελός είναι και αντισυμβατικός και ξέρει τι θέλει και την φωνή μέσα του εμπιστεύεται και η αλήθεια είναι πως αυτό είναι από τα σημαντικότερα πράγματα που μου δίδαξε... Βοήθεια χρειαζόμαστε όλοι πιστεύω σε διάφορες φάσεις της ζωής μας- ο πατέρας μου βέβαια δεν το πιστεύει αυτό με τίποτα!! ("τα έχω καλά με τον Χρήστο και αυτό μου φτάνει"¨λέει!) Χαίρομαι πολύ για την ψήφο εμπιστοσύνης, με τιμάει ιδιαιτέρως αυτό...

      Διαγραφή
    4. Σωστός! Και ξέρει καλά τι λέει. Βοήθεια σε τέτοια θέματα μόνο μέσα από διάβασμα και από ανθρώπους που ξέρουν. Δεν εννοώ ψυχολόγους, γιατί καλά τα λέει ο μπαμπάς σου...δεν τα ξέρουν όλα. Μεγάλη κουβέντα. Είναι σαν το σφουγγαράκι του ενυδρείου που σου λέω ότι δεν είναι ψυχαναγκασμός, αλλά πολύ λίγοι ψυχολόγοι ξέρουν γιατί δεν είναι ψυχαναγκασμός και τι είναι. Οπότε, καλά τα λέει ο μπαμπάς σου και αυτή είναι όλη η ουσία. Αν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, δε χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Καληνύχτα!

      Διαγραφή
  10. Τι υπέροχος μπαμπάς!!! τι υπέροχη κόρη!!!!
    Και να σου πω;;; πολύ καλά κάνετε κι είστε αισθηματίες!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κατερίνα-λάρισα23 Μαΐου 2016 στις 1:37 π.μ.

    ειχα την εντύπωση πως τον ήξερα τον μπαμπά σου μέσα απο τις περιγραφές σου. όπως θεωρώ πως ξέρω και εσένα και όλη την οικογένειά σου. επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά ότι είστε μια υπέροχη οικογένεια...σας θαυμάζω πολύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Κατερίνα σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια! Εχουμε και εμείς τις τρελές μας στιγμές αλλά το παλεύουμε να είμαστε όσο πιο φυσιολογικοί γίνεται! (αν και ποτέ δεν μας άρεσε αυτό!) Σε φιλώ γλυκά!!

      Διαγραφή
  12. Είσαι τόσο μα τόσο τυχερή. Δάκρυσα και εγώ. Να χαίρεσαι τον υπέροχο, μοναδικό σου μπαμπάκα και εσύ και τα εγγονάκια του. Τα σέβη μας να του μεταφέρεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριαννα μου, με συγκινείς... Σε ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ....

      Διαγραφή
    2. Μαριαννα μου, με συγκινείς... Σε ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ....

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...