Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Η μέρα που το οχυρό έπεσε...

Πάει καταστράφηκα... 

Να τι έπαθα η δόλια η μάνα. 

Νομίζω πως είναι ευρέως γνωστό πως οι άντρες- στην πλειοψηφία τους- είναι πολύ πιο απλοί και αθώοι στην σκέψη τους από ότι οι γυναίκες. Είναι κρίμα να ξέρεις σαν γυναίκα πως με λίγη πονηράδα ένας άντρας θα σε έκανε ότι ήθελε, αντί να σε ακούει να γκρινιάζεις αδιάκοπα. Λόγου χάρη. Παραπονιέσαι επί 12 μήνες σερί πως εσένα κανείς δεν σε ακούει. Αυτό που εννοείς - και δεν θέλει και πολύ μυαλό για να το καταλάβεις- είναι πως απλά θέλεις να σε ρωτήσει πως ήταν η μέρα σου και ποτέ πότε να γνέφει ή να απαντάει- καταφατικά- σε όσα λες! Δύσκολο; Όχι. Ο άντρας όμως το ξεχνάει, βαριέται, προτιμά βρε αδελφέ να τον τρελάνεις στην γκρίνια για άλλους δώδεκα μήνες μέχρι να φτιάξει για δώδεκα ώρες και πάλι από την αρχή.!

Είναι συγκλονιστικό λοιπόν να μεγαλώνεις αυτούς τους άντρες από μωρά παιδιά διότι διαπιστώνεις περίτρανα πως τελικά έτσι είναι η φύση τους. Δεν είναι ότι δεν νοιάζονται.  Δεν καταλαβαίνουν βρε παιδί μου πως να σε τουμπάρουν, αργούν, και όταν το "πιάσουν", πολύ σύντομα  το ξεχνούν και πάλι από την αρχή! 

Εγώ λοιπόν σαν παιδί, τον πατέρα μου ήξερα πολύ καλά πως να τον τουμπάρω. Μια, δυο φορές ήταν αρκετές για να διαπιστώσω πως με μια αγκαλιά και ένα "σε αγαπώ μπαμπούλι" μου μπορούσα να την γλιτώσω ακόμα και από φόνο. 

Το μαιμούδι πάλι, νιέντε. Τίποτα. Τι να σας λέω. Πέραν του ότι είναι τόσο καλόβολος που δεν ερχόμαστε και συχνά σε αντιπαράθεση, δεν του είχε κόψει τι μπορεί να κάνει για να με τουμπάρει. Λίγες οι διαφωνίες μας. Να του διαβάσω και ένα ακόμα παραμύθι, (δέκα κλείνω κάθε βράδυ, πόσα ακόμη;), να πάρει ένα ακόμα παιχνιδάκι για να αποκοιμηθεί, να φάει ένα ακόμα γλυκάκι, με αποκορύφωμα το να σηκωθώ το πρωί από το κρεβάτι ΤΩΡΑ και όχι σε τρία λεπτά για να μην πέσω κάτω από ίλιγγο η δόλια η μάνα στις 6 τα ξημερώματα... "(Μα, μαμά ξημέρωσε. Να. Βλέπεις;" δείχνοντας μου με καμάρι την γκρίζα άχνα στις γρίλιες...) 

Να βλέπω την τσιχλόφουσκα να έχει αρχίσει ήδη να σέρνει τον πατέρα της από την μύτη με τα νάζια της και να χασκογελάω χαιρέκακα που εγώ γλίτωσα από αυτά... 

Αμ δε... 

Είχα τόση σιγουριά στην ανικανότητα των αντρών να συγκρατούν τέτοιες συναισθηματικά χειριστικές συμπεριφορές που έδινα του μικρού την λύση έτοιμη στο πιάτο. 

Γκρίνιαζε για να του διαβάσω ένα ακόμη παραμύθι; Του εξηγούσα πως με την γκρίνια δεν θα καταφέρει τίποτα, αν μου το ζητήσει ευγενικά ίσως και να το σκεφτώ! Γκρίνιαζε για να πάρει παιχνιδάκι; Τα ίδια. Έπεφτε στα πατώματα για ένα ακόμα γλυκό; Την έκλεβα την αγκαλίτσα μου!  Με τράβαγε από το χέρι κλαψουρίζοντας για να σηκωθώ; Ζητούσα το φιλάκι μου για να "πάρω δύναμη" και πεταγόμουν ευθύς αμέσως από το απαλό κρεβατάκι μου. 

Κάπως έτσι σιγά, σιγά το πήρε το κολάι. Και να τα φιλάκια, και να τα χαμογελάκια, να τα ματάκια. (καλέ, το γλυκό κλείσιμο των βλεφάρων και το λάγνο άνοιγμα τους και πάλι!) Και να παλεύω η μάνα να διατηρήσω το οχυρό! 

Χθες λοιπόν ήταν η ώρα για ύπνο. Θα θυμηθεί οτιδήποτε αυτή την ώρα αρκεί να καθυστερήσει και άλλο τον ύπνο. Ούτε που θυμάμαι τι μου ζήτησε για να του αρνηθώ. Τόσο πολύ σοκαρίστηκα από την αντίδραση. Αρχικά έπεσε στα πατώματα φωνάζοντας- είπαμε γονιδιακά δεν παύει να είναι ένας άντρας που ξεχνάει. Μάζεψα όση ψυχραιμία μου είχε απομείνει από την τόοοση κούραση όλη μέρα non stop από τις έξι τα χαράματα, τον πήρα αγκαλιά και του είπα πως ο μόνος λόγος που αντιδρά έτσι είναι επειδή είναι πολύ κουρασμένος και απλά πρέπει να κοιμηθεί. Και τότε, εντελώς απρόσμενα, έπεσε στον ώμο μου αγκαλιάζοντας με τρυφερά και λέγοντας "Σε παρακαλώ μαμάαααα".

Τα έχασα τόσο πολύ που γέλασα. Αυτός ξεθαρρεμένος από την θετική αντίδραση- αφού πριν είχε νιώσει την δυσφορία και την έλλειψη υπομονής- με έσφιξε ακόμα πιο πολύ και συνέχισε: "Αφού είσαι καλή μαμά εσύ. Δεν φωνάζεις. Σε παρακαλώ μαμά μουουου". Σιωπώ από λόγια μα γελάω πλέον δυνατά, παλεύοντας μέσα μου μεταξύ του "αφού είσαι καλή μαμά" ,(τι; έχετε ακούσει πιο πειστικό επιχείρημα;;), και του να κρατήσω το οχυρό. Με αφήνει, μου κάνει ματάκια και ξαναπέφτει πάνω μου όλο θεατρινισμούς σε μια τόσο μα τόσο χειριστική αγκαλιά! Γελάω λίγο ακόμα και λέω: 

"Μωράκι μου, είσαι τόσο γλυκός και πόσο απόλαυσα την αγκαλίτσα σου, έχω όμως ένα πρόβλημα. Αν υποκύψω τώρα, το έχασα το παιχνίδι, καταλαβαίνεις;" Φυσικά και δεν καταλάβαινε. Όμως είναι άντρας. Και στο μεταξύ με τόσες αγκαλίτσες και γελάκια μέχρι και αυτός ξέχασε τι ήθελε. Μια νύξη από εμένα για να δω πόσο καλά πλένει τα δόντια του και αν μεγάλωσε και άλλο για να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη, ήταν αρκετά για να μπούμε σε mode ύπνου. 

Και νόμιζα πως το θέμα έληξε. Το οχυρό έστεκε αγέρωχο. 

Μα σήμερα το πήγε σε άλλο επίπεδο... Σήμερα ο μονόλογος εμπλουτίστηκε από το "Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου όοοοολου" και "Πόσο μου έλειψες μαμά μου", (όλη μέρα μαζί μην ξεχνιόμαστε), και "Πόοοοοσο σε αγαπάω μαμά μου" και να σου οι αγκαλιές στον λαιμό, να σου τα φιλάκια και να και τα απαλά χάδια στο μάγουλο... 

Ώπα... 

Αυτό ήταν. 

Το οχυρό έπεσε. Ελάτε μαζέψτε με. 

(Αυτό για την Αγγελική που για μια φορά θέλει να μην κλάψει με κείμενο μου!) 



23 σχόλια:

  1. Κλαιω .....κλαιω αλλα αυτην την φορα απο τα γελια. Ποσο εξυπνα παιδακια εχουμε με λες? Απιστευτο... να τον χαιρεσαι κοριτσι μου!
    Σας φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κλαιω .....κλαιω αλλα αυτην την φορα απο τα γελια. Ποσο εξυπνα παιδακια εχουμε με λες? Απιστευτο... να τον χαιρεσαι κοριτσι μου!
    Σας φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ γλυκό κορίτσι! Με το καλό να μας έρθεις Ελλαδίτσα! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Χαχαχα!!
    Και παρε τωρα και την γυναικεία άποψη
    «σε πακαλώ μαμούλα μου. Μαμουλίτσα μου!!!»
    Θα μας ξεκάνουν Γιάννα στο λεω να το ξερεις!!
    Στα δάχτυλα μας παίζουν!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ ειναι φοβερός!!!!! Αντράκι όμορφο που μεγαλώνει!!! Αστεράκι Γιαννα μου!!!! Δώσε του 2 σβούρηχτα Φιλια!!!! Χαχαχαχχαχα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαρίστως! Προετοιμάσου για Βαγγελινοατάκες που θα σε διαλύσουν!! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Να ζηλέψω;;;;;
    Εμένα μου λένε απλά: "Ελένη! για κάτσε καλά!!!" κάνουν και μια γελοία φάτσα κι αυτό ήταν!! πάνε τα οχυρά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. πέσε μάνα,πέσε....δε σε λυπομαστε :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χαχαχα! Πόσο σε καταλαβαίνω! Υπάρχει κι αυτό ("μανούλα πόσο σ' αγαπώ") υπάρχει και το ανάποδο ("δε μ' αγαπάει η μαμά μου") δήθεν μονολογώντας, αν τολμήσεις να κάνεις πως κρατάς το οχυρό... έχουν καταλάβει ότι μ' αυτό δεν έχω πια καμιά ελπίδα να κρατήσω χαρακτήρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, ναι βέβαια!! Άρχισαν τα χειριστικά κόλπα!! Πάει θα μας αποτελειώσουν λέμε!!!!

      Διαγραφή
  8. Κατερίνα-λάρισα27 Μαΐου 2016 στις 3:39 π.μ.

    γέλασα με την ψυχή μου Γιάννα! και εγώ με κόρη τα ιδια. οφείλω όμως να ομολογήσω ότι το κάστρο "πέφτει" συχνά...ξέρω ξέρω δεν είναι σωστό αλλά πρέπει να το παραδεχθούμε ότι είναι οι απόλυτοι άρχοντες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν βαριέσαι... Αν δεν πέφτει το κάστρο στις πολύ σημαντικές "μάχες", άστα να νιώθουν άρχοντες στα υπόλοιπα!!! Φιλιά πολλά Κατερίνα μου!

      Διαγραφή
  9. Αχ ότι θέλουν μας κάνουν Γιάννα μου! Να δεις εγώ τι τραβάω, που έχω δύο αγόρια...αχ και βαχ! Υπέροχο μαϊμούδι μου εσύ!!! Να μου τον φιλήσεις! Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαντάζομαι... Προσπάθεια να κρατηθεί το οχυρό εις διπλούν!! Φιλιά πολλά κούκλα μου!

      Διαγραφή
  10. Κάτι τέτοιες γλύκες ακούω κι εγώ!
    Στην αρχή δεν το σύνδεσα με κάποια απαίτηση (μιας κ εγώ είμαι αυτή που τον ταράζω στα φιλάκια!) έλα όμως που το βρήκε το κουμπί!
    'Θες να χάσεις το φιλάκι σου???' μου είπε με ύφος νευριασμένο κ απαιτητικό μαζί...
    Και βέβαια δεν ήθελα να το χάσω κ άρχισαν οι διαπραγματεύσεις!!!

    Αχ,αυτές είναι μαγικές στιγμές που θα τις θυμόμαστε αργότερα κ θα τις νοσταλγούμε!

    Τί κι αν έπεσε το οχυρό???

    (εγώ, να σου πω την αλήθεια, το χάρηκα που έβγαλα τη λευκή μου σημαία κ 'παραδόθηκα'-στην αγκαλίτσα του κ στα φιλάκια του!)

    Να χαίρεσαι το παιδάκι σου κ πάντα να είστε έτσι γλυκά μαζί!

    Ελένη

    Υ.Γ. Διαθέτω ειδικές σημαίες κ για κορίτσια μιας κ η 'ούνα' μου έχει αρχίσει να δίνει κι αυτή 'επικίνδυνα' φιλάκια😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ βαχ... μην γελιέσαι έχει και την γλύκα του το ξέρω... Ναζάκια κάνω!! Όπως τα λες είναι γλυκιά μου Ελένη! Τα φιλιά μου στον Ούνο και την Ούνα σου!

      Διαγραφή
  11. Με τέτοιο παιδί πως να μην λυγίσεις...Γλύκας είναι!!!
    Πες μου σε παρακαλώ οτί δεν είχες τέτοιες αντιστάσεις πριν το μαιμουδάκι. Γιατί αλλιώς νομίζω ότι έχω ένα μικρόοοο προβληματάκι. Οτι θέλει θα με κάνει η μικρή (οταν με το καλό γεννηθεί και μεγαλώσει). Με το που έμαθα οτι ημουν έγκυος στην Αγάπη, τι βιβλία διάβασα, τι σκέψη έπεσε για το πως θα την μεγαλώσουμε. Τώρα τίποτα. Όχι οτι δν ήθελα να το ψάξω αλλά τώρα είχα αλλες ανησυχίες. Απλα νομίζω ότι με το πρώτο φιλί θα με ρίχνει κατευθείαν...!!!
    Και πολύ άντεξες Γιάνναα♥♥♥
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ίδια και εδώ... Είχα ρίξει τόσο διάβασμα στα δυο πρώτα που στο μαιμούδι απλά αφέθηκα! θα σου λέει το ένστικτό σου τι να κάνεις, πληροφόρηση άλλωστε έχεις ήδη γεμίσει!! Πολύ άντεξα το ξέρω, αμ έλα που δεν το είχε ανακαλύψει- δεν είναι δική μου η επιτυχία!!

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...