Μαιμουδάκι μηνών... 28!

Μαιμουδάκι μου... 

Σήμερα μου ζήτησες να σε μετρήσω στο ύψος. 89 πόντους γράψαμε στο μέτρο που έχεις κολλημένο στην ντουλάπα σου και το κοιτούσες όλο καμάρι...

"Μεγάααλος" λες κάθε φορά που τρως ή πίνεις κάτι "Μπαμπάαας" συνεχίζεις "Αβάαανι" και δείχνεις το ταβάνι, εννοώντας πως θα γίνεις τόσο ψηλός όσο ο πατέρας σου, μέχρι δηλαδή το ταβάνι. 

Και συνειδητοποιώ πόσο μεγάλους μας βλέπεις και πόσο απότομη θα είναι η διαπίστωση σου μεγαλώνοντας πως κατά κάποιο περίεργο τρόπο είμαστε κοντύτεροι από όσο μας θυμάσαι, λιγότερο σπουδαίοι και υπέροχοι... 

Το ξέρω αυτό, για αυτό απολαμβάνω κάθε λεπτό και στιγμή αυτών των χρόνων που είμαστε το κέντρο του σύμπαντος σου... 

Είσαι και επίσημα ένα παπαγάλακι αφού επαναλαμβάνεις κάθε λέξη που λέμε... (κάνοντας μας να καταλάβουμε πως για λίγα πράγματα μπορούμε πια να μιλάμε μπροστά σου!) Ενώ μιλάς σχεδόν κανονικά, (συνεχόμενες προτάσεις μέχρι τρεις λέξεις), τώρα τελευταία προσθέτεις σε όσες τελειώνουν σε σύμφωνο το "ι". 'Ετσι το τοστ έγινε τόστι, το κεικ, κείκι,ο χυμός, χυμόσι, κ.ο.κ...

Πολύ το απολαμβάνω! 

"Εγώ, εγώ, ΕΓΩ!", Μόνος, μόνος, ΜΟΝΟΣ" είναι οι πλέον αγαπημένες λέξεις σου αυτή την περίοδο. Επιχειρείς να γθυθείς μόνος σου και ξαφνικά σε βλέπω με μια μπλούζα μπλεγμένη γύρω από το κεφάλι σου να γυροφέρνεις σαν μεθυσμένος στο σαλόνι, φωνάζοντας "Μαμάαααα". Βγάζεις τις κάλτσες  σου μόνο για να, (μην),  τις ξαναφορέσεις. Φοράς τις γαλότσες σου μόνος σου και λες όλο καμάρι, "Μεγάαααλος". 

Έχεις ακόμα μια πιπίλα, (ξέσκισες με τα δόντια σου όλες τις υπόλοιπες), την οποία όταν στην πήραμε σου είπαμε πως είναι η τελευταία πιπίλα και να την προσέχεις γιατί αν την κόψεις θα την στείλουμε στο ποτάμι μαζί με τις άλλες πιπίλες και μετά δεν έχει άλλη, (από το παραμύθι που σου διαβάζουμε σχετικά), και 3 μήνες μετά,  λάμπει είναι σχεδόν σαν καινούργια! (όλα τα καταλαβαίνεις άτιμο πλασματάκι μου εσύ...)

Τρελαίνεσαι για το παιχνιδοσχολείο μας, για τις βόλτες μας, είσαι πλέον σε φάση που μπορείς να παρακολουθήσεις μια ολόκληρη παιδική ταινία χωρίς διακοπή. Αγαπημένη σου αυτή την εποχή την οποία βλέπουμε μια φορά την εβδομάδα, το Polar Express. 

Βρίσκεσαι σε μια μεγάλη εσωτερική διαμάχη μέσα σου αυτή την περίοδο αφού πραγματικά δεν ξέρεις τι να ζητήσεις από τον Άγιο Βασίλη. Ένα τραίνο που να κινείται σε ράγες ή ένα πειρατικό καράβι;... Νιώθω την αγωνία σου και σοκάρομαι για μια ακόμη φορά που αντιλαμβάνεσαι πως μπορείς να ζητήσεις μόνο ένα... 

Το μάθημα μουσικής έκφρασης που ξεκινήσαμε σε έχει απλά αποτρελάνει, με κοιτάς με βλέμμα λατρείας κάθε φορά που είμαστε εκεί και δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένη με κάνεις και πόσο θετικά με προετοιμάζεις για την μέρα που θα ανοίξεις ακόμα περισσότερο τα φτερά σου... 

Έχεις τρελή αδυναμία στην μικρή σου ξαδέλφη, αλλά πότε πότε τις δίνεις και καμία ανάποδη έτσι για να θυμόμαστε ποιος ήρθε πρώτος σε αυτή την οικογένεια! Έχεις επίσης τρελή αδυναμία στην μεγαλύτερη ξαδέλφη σου την Έλενα που τόσο όμορφα σε παίζει και σε ξεσηκώνει. Φυσικά, ο μπαμπάς διατηρεί πάντα τα πρωτεία στην καρδιά σου... 

Μα, για μένα, η μεγαλύτερη αλλαγή σου αυτό τον μήνα ήρθε στον ύπνο. Εκτός του ότι μείωσες σημαντικά τις ώρες που κοιμάσαι στις δέκα ημερησίως, κάνοντας λίγο ακόμα πιο βαθιές και μαύρες τις σακούλες κάτω από τα μάτια μου, ξεκίνησες να αποκοιμιέσαι πλέον δίπλα μου στον καναπέ και όχι στην αγκαλιά μου... 

27 μήνες γεμάτους σε απόλαυσα να νανουρίζεσαι στην αγκαλιά μου, σε κάθε ύπνο σου - μεσημεριανό, βραδινό, μικρό ή μεγάλο. Δεν έχασα ούτε έναν. Ούτε μια φορά δεν σε ανάγκασα να κοιμηθείς μόνος σου οπουδήποτε. Μεγαλώνοντας σε ρωτούσα που θες να αποκοιμηθείς και πάντα απαντούσες στην αγκαλιά μου. Και να που ήρθε η μέρα που μόνος σου, ξάπλωσες δίπλα μου στον καναπέ, άπλωσες τα πόδια σου στα πόδια μου και αποκοιμήθηκες... Αποδεικνύοντας περίτρανα μόνος σου πως όταν ένα παιδί είναι έτοιμο και χορτασμένο από μανούλα, θα αποκοπεί μόνο του... Νιώθοντας όμως όλη την σιγουριά και την ασφάλεια πως η μανούλα είναι πάντα εκεί. Δίπλα, πιο πέρα, όπου εσύ επιθυμείς μα είναι εκεί... 

Σε αυτό τον μήνα υπάρχουν και κάποια βράδια που θα σκαρφαλώσεις και πάλι στα παλιά γνωστά λημέρια, θα με αγκαλιάσεις γύρω από τον λαιμό και θα αφεθείς περισσότερο από ποτέ πάνω μου, χαιδεύοντας τα μαλλιά μου. Ζω για αυτές τις στιγμές. Μα ζω και για τις άλλες.

Αυτές που σε κοιτώ εκεί  μπροστά μου, να διεκδικείς πια τον χώρο σου, σιγά σιγά να ανεξαρτητοποιείσαι, να διαμορφώνεσαι σταθερά στον δικό σου, υπέροχο είμαι σίγουρη, εαυτό..