Να πως έχει... Για το τι είναι Χριστούγεννα για μένα έχω γράψει ήδη. Προχθές όμως την ώρα που κοίμιζα το μαιμουδάκι στο σαλόνι και πρόσεξα τα ματάκια του να λαμπυρίζουν κοιτώντας τα φωτάκια του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, μπήκα σε σκέψεις....
Τι ήταν τα Χριστούγεννα για μένα, όταν ήμουν παιδί;Και πιστέψτε με, βυθίστηκα σε πολλές σκέψεις και αναμνήσεις...
Χριστούγεννα λοιπόν για μένα, όταν όμως ήμουν μόλις ένα μικρό παιδί, ήταν:
Η λαχτάρα να πείσω την μητέρα μου να στολίσουμε το δέντρο όσο πιο σύντομα γινόταν.
Τα άπειρα φωτάκια στο δέντρο μας και εμένα να ζητάω κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα...
Οι μεταμεσονύκτιες βόλτες μου στο σαλόνι- και ας ήμουν φοβιτσιάρα- μόνο και μόνο για να ξαπλώσω στον καναπέ και να χαζεύω τα φωτάκια να αναβοσβήνουν.
Την μητέρα μου να σηκώνεται και να μου βάζει τις φωνές πως θα κρυώσω και να γυρίσω στο κρεβάτι μου.
Τα όνειρα που έκανα εκείνες τις σιωπηλές ώρες στο σαλόνι, η πίστη πως υπάρχει μαγεία, υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για όλους τους ανθρώπους.
Η κοτόσουπα της γιαγιάς μου.
Οι δύο μέρες που έκλεινε το μαγαζί και είχαμε τους γονείς μας αποκλειστικά δικούς μας, στο σπίτι μας, ακόμα και τις βραδυνές ώρες.
Οι βόλτες στα μαγαζιά με την μητέρα μου, πάντα να προσπαθώ να αποσπάσω ένα ακόμη δωράκι.
Οι ατελείωτες ώρες που χάζευα τα διαφημιστικά φυλλάδια αλλά και τις διαφημίσεις στην τηλεόραση για να αποφασίσω με σύνεση τι δώρο θα ζητούσα από τον Άγιο Βασίλη.
Εκείνη η τελευταία μέρα στα αγγλικά που η δασκάλα μας, η Miss Dimitra, μας μοίραζε χειροποίητα μπισκοτάκια και τραγουδούσαμε επί μια ώρα μόνο Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Να προσπαθώ πάντα να εξηγήσω στις φίλες μου γιατί εμάς ο Άγιος Βασίλης ερχόταν στις 25 Δεκέμβρη και όχι την Πρωτοχρονιά...
Τα θεατρικά και τα ποιήματα στο σχολείο.
Η αγωνία να δω τι δώρα θα είχε σκαρφιστεί πάλι να μου πάρει η αδελφή μου και πως θα μου τα είχε τυλίξει...
Να μην τολμώ ποτέ μα ποτέ να βγω να πω τα κάλαντα.
Να γεμίζω την αλληλογραφία μου με άπειρα ζωγραφιστά γκι και έλατα.
Να στέλνω ευχητήριες κάρτες σε όλους. Μα όλους.
Να συγκινούμαι ενώ τραγουδάω τον Μικρό Τυμπανιστή.
Μα πιο πολύ Χριστούγεννα για μένα ήταν όλη αυτή η μαγεία, η πίστη να πιστεύεις σε κάτι ακόμα και αν δεν το βλέπεις, η καλοσύνη που ως δια μαγείας καταβάλει τους περισσότερους εκείνες τις Άγιες μέρες.
Πράγματα που σηματοδοτούν ακόμα και σήμερα για μένα, ακριβώς αυτό. Τα Χριστούγεννα.
Εσύ ακόμα να θυμηθείς το παιδί που ήσουν κάποτε, κάποια Χριστούγεννα;
Τι ήταν τα Χριστούγεννα για μένα, όταν ήμουν παιδί;Και πιστέψτε με, βυθίστηκα σε πολλές σκέψεις και αναμνήσεις...
Χριστούγεννα λοιπόν για μένα, όταν όμως ήμουν μόλις ένα μικρό παιδί, ήταν:
Η λαχτάρα να πείσω την μητέρα μου να στολίσουμε το δέντρο όσο πιο σύντομα γινόταν.
Τα άπειρα φωτάκια στο δέντρο μας και εμένα να ζητάω κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα...
Οι μεταμεσονύκτιες βόλτες μου στο σαλόνι- και ας ήμουν φοβιτσιάρα- μόνο και μόνο για να ξαπλώσω στον καναπέ και να χαζεύω τα φωτάκια να αναβοσβήνουν.
Την μητέρα μου να σηκώνεται και να μου βάζει τις φωνές πως θα κρυώσω και να γυρίσω στο κρεβάτι μου.
Τα όνειρα που έκανα εκείνες τις σιωπηλές ώρες στο σαλόνι, η πίστη πως υπάρχει μαγεία, υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για όλους τους ανθρώπους.
Η κοτόσουπα της γιαγιάς μου.
Οι δύο μέρες που έκλεινε το μαγαζί και είχαμε τους γονείς μας αποκλειστικά δικούς μας, στο σπίτι μας, ακόμα και τις βραδυνές ώρες.
Οι βόλτες στα μαγαζιά με την μητέρα μου, πάντα να προσπαθώ να αποσπάσω ένα ακόμη δωράκι.
Οι ατελείωτες ώρες που χάζευα τα διαφημιστικά φυλλάδια αλλά και τις διαφημίσεις στην τηλεόραση για να αποφασίσω με σύνεση τι δώρο θα ζητούσα από τον Άγιο Βασίλη.
Εκείνη η τελευταία μέρα στα αγγλικά που η δασκάλα μας, η Miss Dimitra, μας μοίραζε χειροποίητα μπισκοτάκια και τραγουδούσαμε επί μια ώρα μόνο Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Να προσπαθώ πάντα να εξηγήσω στις φίλες μου γιατί εμάς ο Άγιος Βασίλης ερχόταν στις 25 Δεκέμβρη και όχι την Πρωτοχρονιά...
Τα θεατρικά και τα ποιήματα στο σχολείο.
Η αγωνία να δω τι δώρα θα είχε σκαρφιστεί πάλι να μου πάρει η αδελφή μου και πως θα μου τα είχε τυλίξει...
Να μην τολμώ ποτέ μα ποτέ να βγω να πω τα κάλαντα.
Να γεμίζω την αλληλογραφία μου με άπειρα ζωγραφιστά γκι και έλατα.
Να στέλνω ευχητήριες κάρτες σε όλους. Μα όλους.
Να συγκινούμαι ενώ τραγουδάω τον Μικρό Τυμπανιστή.
Μα πιο πολύ Χριστούγεννα για μένα ήταν όλη αυτή η μαγεία, η πίστη να πιστεύεις σε κάτι ακόμα και αν δεν το βλέπεις, η καλοσύνη που ως δια μαγείας καταβάλει τους περισσότερους εκείνες τις Άγιες μέρες.
Πράγματα που σηματοδοτούν ακόμα και σήμερα για μένα, ακριβώς αυτό. Τα Χριστούγεννα.
Εσύ ακόμα να θυμηθείς το παιδί που ήσουν κάποτε, κάποια Χριστούγεννα;
Να χεις αυτές τις αναμνήσεις στο μυαλό σου και να προσπαθήσεις να χτίσεις τις ίδιες και ακομη περισσότερες για το μαιμουδάκι σου! είδες που όλα αυτά είναι η κληρονομιά μας? οι βαθιά κρυμμένοι θησαυροί μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι Μάχη μου, πολύ όμορφα τα λες.. Φιλιά πολλά
ΔιαγραφήΠωωωω.....καιρό είχα να σκεφτώ τα δικά μου παιδικά Χριστούγεννα...και σε ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δίνεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, εγώ θυμάμαι πως με ανυπομονησία περίμενα να πω τα κάλαντα για να βγάλω τα δικά μου χρήματα και να αγοράσω κάτι που υπο άλλες συνθήκες δεν θα μου το αγόραζαν οι δικοί μου ( ακόμη θυμάμαι το πρώτο παιχνίδι που μου αγόρασα Pollypocket!!!)
και επίσης στα αγγλικά το τελευταίο μάθημα που είχε ο καθένας μας αγοράσει από ένα δώρο και με "κλήρωση" κάναμε ανταλλαγή οπότε περίμενα να δω κάθε χρονιά τι θα κερδίσω!
ΑΑΑΑΑααααα και από την δουλειά του μπαμπά που μας έδιναν δώρα...
Αχχχ σε ευχαριστώ πολύ Γιάννα μου!
Πόσο όμορφες αναμνήσεις Ευαγγελία μου. Πολύ χαίρομαι που τις μοιράστηκες μαζί μου αλλά και που σε βρίσκω πάλι εδώ κάτω... Φιλάκια πολλά κούκλα μου!
ΔιαγραφήΓιάννα μου, πάλι με ταξίδεψες...!!! Δεν έχω και όρεξη για τα Χριστούγεννα φέτος όμως, αλλά μια με το δεντράκι που έφτιαξα τελικά με τα μικρά το Σάββατο (αλλα σύντομα τα δίδυμα το έσκισαν ενω η άλλη η μεγάλη έξι χρονών αντί να πει να σταματήσουν στα τρίχρονα καθόταν και έκανε πιο μικρά τα κομματάκια ενω εγω στην αρχή στεναχωρήθηκα γιατί μας πήρε ώρα μετά γέλαγα που ήταν τοσο χαρούμενα με το χαρτόνι που σκορπιζαν σε όλοοο το σπίτι-σκούπιζε θεία μετά)... Μια τώρα που με έκανες να θυμηθώ τα παιδικά μου Χριστούγεννα κάτι αρχίζει να μου κάνει κλίκ...!!! Εγώ που ήμουν πολύυυ των Χριστουγέννων!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν είχα να ετοιμάσω κάτι διαγωνίσματα τώρα θα σου έγραφα κι'άλλα, μην σου πω θα σου έστελνα και mail με τα Χριστούγρννα των παιδικών μου χρόνων-χαχαχαχα.
Φιλιά πολλά
(Και εγώ συγκινούμαι με τον μικρό τυμπανιστή-ναι ακόμα και σήμερα...)
Ακόμα και σήμερα και εγώ.... Περιμένω το e-mail, τι το σκέφτεσαι;;; Σε νιώθω πολύ Ηρώ μου πραγματικά, κάναμε ολόκληρη συζήτηση για αυτό στις Μανούλες Αγγέλων. Να κάνεις ότι νιώσεις μην πιεστείς καθόλου... Φιλάκια πολλά πολλά...
Διαγραφή