Μαιμουδίσια λόγια/ monkey talk... (ή αλλιώς τι ακούει μια μάνα από ένα μαιμουδάκι μηνών 27)

Παρότι το μαιμουδάκι καταλάβαινε τα πάντα και επικοινωνούσε άψογα στην νοηματική, μετά τα δεύτερα γενέθλια του λες και λύθηκε η γλώσσα του και ξαφνικά άρχισε να μιλάει, κάθε μέρα και μια καινούργια λέξη, κάθε μέρα και μια προσπάθεια για μια πιο ολοκληρωμένη πρόταση. Έχω λοιπόν επιτέλους την χαρά να παρουσιάσω τα πρώτα μαιμουδίσια λόγια...

Ρωτάω τον Δημήτρη ενώ τρώει -για να φάει - ποιόν αγαπάει πιο πολύ. 
-Μπαμπάκα, λέει με ύφος μην με ρωτάς τα αυτονόητα. 
-Και μετά; 
-Μαμανα! (καλέ μαμάκα εννοεί δεν το καταλάβατε;) 
-Και μετά; 
-Ε, Μιμης!
-Ε, βέβαια είναι πολύ σημαντικό να αγαπάς και τον εαυτό σου. Και μετά;
-Τσετες. (δείχνοντας τις χαρτοπετσέτες στο τραπέζι)
-Και μετά;
-Ε, Ωστηη! (Κωστή! Πάλι με το ύφος του αυτονόητου!)
‪
#‎χαχα‬ ‪#‎οτιναναι‬ (τι σοκάρεστε καλέ με τις πετσέτες, το παιδί μου αγαπάει την καθαριότητα!!Τον δε Κωστή, ξέρετε αυτόν τον τρελό Κρητίκαρο ξάδελφο μου, έχει να τον δει από τον Ιούνιο μα του έχει μείνει αξέχαστος!) 


Σαν να ακούει ο Δημήτρης θόρυβο από τις σκάλες της σοφίτας... Σταματάει ότι κάνει και σκύβει να κοιτάξει... Αφού δεν βλέπει κανέναν, μονολογεί: 
-Μπαααα... Κανείς....

 ‪#‎θα_με_τρελανεις_λεμε‬ (αλλά κανείς;;;)

Εφόσον αρνήθηκε ρητά να φάει τα λαχανικά του, (λέγοντας μάλιστα με στόμφο "ΠΟΤΕ"!!!), αρνήθηκα και εγώ ρητά να του δώσω από το γλυκό που τρώγαμε εμείς. Φυσικά έπεσε στα πατώματα σε ενα εντυπωσιακό δραματικό σόλο... Τον αγνοώ και αποφασίζει να συνεχίσει το παιχνίδι του. Μόλις πάω μπροστά στον νεροχύτη έρχεται τρέχοντας και με επιτακτικό ύφος μου λέει: 
-Αλλού! Θέση σου! Γλυκό! (φάε το γλυκό σου) 
Και αφού σχεδόν με σπρώχνει για να φύγω από το χαλί του δράματος, ξαναπεφτει θεματικά για να συνεχίσει το σόλο του!!!

 ‪#‎κοίτα_εναν_θεατρινο‬‪#‎αρχίσαμε‬ (μαιμούδι, δεν μας τα λες καλάααα... πολύ νταής μας βγήκεεες!!) 

Μπαίνει μέσα στο ηλεκτρικό του αυτοκίνητο... Στο σαλόνι μην φαντάζεστε... Κορνάρει με μανία και κάνει πως πατάει γκάζι... (ενώ μπορεί να πατήσει όντως γκάζι και να φύγει και το ξέρει...) 

-Γκααάν, γκααααάν, γκααααάν..... 
-Μπιπ, μπιιιιπ.....
-ΆΚΡΗΗΗ!!
-ΕΓΩ!!!! 

(απλός κώδικας οδικής κυκλοφορίας... Κάντε άκρη, περνάει ΑΥΤΟΣ!!! Και να πω ότι ο πατέρας του οδηγάει έτσι...) (Όχι, ούτε εγώ οδηγώ έτσι!! Τραγουδάκια λέμε μέσα στο αμάξι και μάλιστα ενίοτε κουλτούρα!!) 

Που μας φέρνει στο επόμενο. Είμαι στο αμάξι με το μαιμούδι και πηγαίνουμε βόλτα. Έχω το cd από την βάφτιση του στο οποίο είχα επιλέξει μια λίστα τραγουδιών, τόσο παιδικά όσο και απλά αγαπημένα. Έχω ξελαρυγγιαστεί να τραγουδάω το ελεφαντάκι και το avocado μπας και με ακολουθήσει... τίποτα... Ακολουθεί το "Τόσα χρόνια μιαν ανάσα" του Μαχαιρίτσα, ξεχνάω το μαιμούδι και σιγοτραγουδάω... Ξαφνικά ακούω από πίσω...

- ...Νάσααααα
-...Άωωωω
-...Ικέεεεες
-Νάσααααα
-...Ωστάωωωωω
-ΠΟΤΕΕΕΕΕΕΕ.....

(σε μιαν ανάσα, τόσα χρόνια τα χωράω, τα φιλιά σου και όσες γράψαν μουσικές, σε μιαν ανάσα, όσα έγινα σε σένα το χρωστάω, στο χρωστάω και ο δειλός δεν το ξεστόμισα ποτέ)  ‪#‎τι_να_πω_είναι_κουλτουριάρικο_μαιμούδι‬ ‪#‎εμ_τι‬; (τώρα αν πω ότι δεν συγκινήθηκα, ψέμματα θα πω...) 

Τώρα τελευταία έχει αρχίσει την συνήθεια όταν λόγου χάρη του λέω να μην πετάει απότομα τα παιχνίδια του γιατί θα χαλάσουν, να μου λέει χωρίς καμία στον κόσμο έννοια πως θα πάρουμε "Άλλο". (παιχνίδι). Δεν έχει σημασία αν του εξηγώ- διότι από τα παιχνίδια πήγαμε στα έπιπλα- αν το χαλάσει θα πάρουμε άλλο- στην τηλεόραση, μέχρι και στο αυτοκίνητο του μπαμπά! Μια μέρα θέλει να ζωγραφίσει και κάθεται μπρούμυτα στο πάτωμα σε σημείο που δεν έχει χαλί. 

-Δημήτρη, έλα κάτσε στο χαλί θα παγώσει η κοιλίτσα σου και θα αρρωστήσεις. 
- Άλλη!!! 

(ε, ναι πως δεν το είχα σκεφτεί πως μπορούμε να αγοράσουμε μέχρι και νέα κοιλίτσα;;;) #τστστσ_τίποτα_δεν_ξέρω_τίποτα

Το μαιμούδι τυχαίνει να ξέρει τρεις λέξεις στα αγγλικά. Μην φανταστείτε, το no, το now και το daddy. Δεν επιχειρήσαμε να τους τις μάθουμε, τις δυο πρώτες τις έμαθε μόνος του από την σειρά του House που παρακολουθώ, (όχι ότι και ότι!!),  και την τρίτη από την μητέρα μου που δεν λέει να ξεπεράσει τα χρόνια που ζήσαμε στην Αφρική  και ας ήταν αυτή που λύσσαξε να γυρίσουμε πίσω. Εμείς απλά του είπαμε τι σημαίνουν χωρίς να πιστεύω, για να είμαι ειλικρινής, πως κατάλαβε. Ένα πρωί λοιπόν, τρώμε το πρωινό μας και μου ζητάει να του δώσω κάτι- ούτε που θυμάμαι τι από το σοκ που ακολούθησε! Αρνήθηκα να του το δώσω και τότε προς μεγάλη μου έκπληξη χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι και μου είπε με ύφος: 
- NOW!! 

#δεν_άκουσα_πως_είπατε_ορίστε;;; #να_ανησυχήσω_τώρα_ή_αργότερα; #και_με_προσφορά_σωστή_όχι_αστεία #και_καλά_το_now_το_χέρι_στο_τραπέζι_γιατί;;; #τι_σου_κανά_μαιμούδιιιιιιι (βασικά. εν ολίγοις, έμεινα μάρμαρο!!) 

Παρότι σε γενικές γραμμές ο Δημήτρης δεν είναι τόσο παράτολμος ώστε να κάνει πράγματα με τα οποία κινδυνεύει να χτυπήσει, υπάρχουν και αυτές οι φορές που βγαίνει η αλητεία από μέσα του! Πάντα τον προειδοποιώ να προσέχει και μόλις τελικά πέφτει ή χτυπάει του λέω: "Είδες που δεν προσέχεις;;" Τις προάλλες λοιπόν σκαρφάλωσε με φόρα από την πίσω μεριά του καναπέ και έπεσε μπροστά. Πριν προλάβω καλά καλά να πω κάτι, είχε σηκωθεί λέγοντας μου με ύφος: 

-"Είδεεες;;;" 

#εγώ_είδα_εσύ_είδες; #μάθημα_από_το_δίχρονο_τέρας_μου (έτσι για να μην ξεχνιόμαστε ποιος είναι το αφεντικό εδώ μέσα...) 

Καθόμαστε στον καναπέ και τσιμπολογάμε αγκαλίτσα αλμυρά σνακ. (μπισκοτάκια). Το πιατάκι ήταν μέχρι τη μέση γεμάτο. Μόλις άρχισε να αδειάζει κάπως και με βλέπει πως δεν σταματάω να τσιμπάω, μου τραβάει το πιάτο, με κοιτάει με ύφος- #πάντα- και μου λέει: 

- Έιιιι.... φτάνει! Άστο! 

#τα_άφησα_βέβαια_τολμούσα; #να_πως_κάνεις_δίαιτα #θυσία_η_μάνα_θυσία 

Όποτε λέω του μαιμουδιού μου πως τον αγαπώ, γέρνει το κεφάλι όλο γλύκα και μου απαντάει "απώ". Χθες σε ένα από τα ζουζουνίσματα μας πριν τον βραδινό ύπνο του λέω: "Σε λατρεύω μωρέ το ξέρεις;;" 

-Και εγώ.. ακούω να αποκρίνεται η πιο γλυκιά φωνή... 

#ελάτε_να_με_μαζέψετε_από_τα_πατώματα

Δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω αλλιώς τον μήνα... Ανυπομονώ να δω την εξέλιξη σε όλο αυτό το monkey talk...


Οι αναρτήσεις αυτές είναι εμπνευσμένες πρωταρχικά από την υπέροχη Ασπασία και τους ξεκαρδιστικούς δεκάλογους της κόρης της Δάειρας, αλλά και από την αγαπημένη μου Γεωργία και τις πραγματικά μοναδικές ατάκες του γιου της Παύλου.  Κορίτσια σας ευχαριστώ για την έμπνευση!